پروردگارا دعاى مرا بپذير.)

در اين دعاىِ مشترك حضرت ابراهيم عليه السلام تقاضاى توفيق برپائى نماز براى خود و فرزندان شايسته‌اش، مى‌نمايد. طبيعى است كه ابراهيم خليل اين پيامبر

(فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِيمٍ‌»؛ او را به پسرى بردبار بشارت داديم) كه در مورد امر

خداوند به ذبح، تسليم و حليم بود و چون و چرائى نداشت و به پدرش عرض كرد (يا أَبَتِ اِفْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اَللّهُ مِنَ اَلصّابِرِينَ‌»؛[1]وقتى پدرش فرمود در خواب ديدم (مأمور شدم) تو را قربانى كنم نظرت چيست‌؟ عرض كرد پدرجان هرچه را مأمورى انجام ده، ان شاءاللّه مرا در اين امر از صابرين (شكيبايان) خواهى يافت - اين همان معنى «فبشرناه بغلام حلمٍ‌» است كه حِلم و بردبارى اسماعيل در مورد اطاعت امر خدا در اينجا جلوه كرد و از امتحان الهى سرافراز بيرون آمد.)

نكته تربيتى

شايسته است جوانان و نوجوانان عزيز در انجام دستورات دينى و اطاعت امر پروردگار عالم اسماعيل سيزده ساله را الگوى خود قرار دهند كه براى انجام اعمال حج با پدر بزرگوارش و مادرش هاجر به مكه آمد و وقتى دستور خداوند در مورد قربانى كردن او به گوشش رسيد با كمال ميل و بدون چون و چرا پذيرفت و چون اين كار را مورد رضايت خدا دانست آمادگى صد در صد خود را اعلام كرد و اميدوار بود نسبت به مشيت و ارادۀ خداوند صابر و شكيبا باشد و عرض كرد:

(سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اَللّهُ مِنَ اَلصّابِرِينَ اى پدر: انشاء اللّه مرا در امر پروردگار شكيبا خواهى يافت.)

دعاى ابراهيم عليه السلام براى فرزندان

(رَبِّ اِجْعَلْنِي مُقِيمَ اَلصَّلاةِ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي رَبَّنا وَ تَقَبَّلْ دُعاءِ‌؛[2]بار الها من و فرزندانم را از بپا دارندگان نماز قرار ده.

[1]- صافات / 102

[2]- ابراهيم / 40