خواسته‌هاى ابراهيم خليل برآورده شد و خداوند اين سرزمين مقّدس را كانون امن و امان قرار داد و آنان را كه به خدا و روز رستاخيز ايمان آوردند از ثمرات گوناگون روزى بخشيد. مرحوم صدوق در كتاب علل الشرايع از حضرت رضا عليه السلام روايت نموده كه:

«چون حضرت ابراهيم از خداوند طلب نمود كه اهل مكّه را از ميوه‌جات روزى فرمايد خداوند به قطعه‌اى از اردن كه از بلاد شام بود امر فرمود از جاى خود حركت كند و طواف خانه كعبه را بجا آورد و در موضعى كه الآن معروف به طائف است، قرار گيرد، آن سرزمين هم اطاعت نمود و با ميوه‌هايش دورخانه خدا هفت مرتبه طواف نمود. به اين جهت طائفش ناميدند.»[1]

الان هم خيلى از ميوه‌جات عالى و سبزيها را از طائف به مكّه معظمه مى‌آورند.

نكات آموزنده

1 - جالب اينكه ابراهيم عليه السلام نخست تقاضاى «امنيت» و سپس درخواست «موهبتهاى اقتصادى و ثمرات خوراكى» مى‌كند و اين را مى‌فهماند كه تا امنيت كامل در كشور يا شهرى حكمفرما نباشد برقرار كردن يك اقتصاد سالم براى مردم ممكن نيست.

2 - حضرت ابراهيم تقاضاى روزى ثمرات را تنها براى مؤمنانِ به توحيد و روز جزا قرار داد شايد به خاطر اينكه از جملۀ (لا يَنالُ عَهْدِي اَلظّالِمِينَ‌؛ كه خداوند به وى فرمود: مقام امامت من به ستمكاران نمى‌رسد.) در موضوعِ درخواستِ قرار دادن امامت در ذريّه‌اش، فهميد كه بايد دعاى خود را مخصوى مؤمنان قرار دهد و

[1]- محمد بن على ابن الحسين صدوق، علل الشرايع، بيروت: احياء التّراث، صفر 1385 ق. ص 442 باب 189، حديث 2.