اسم الکتاب : تحليلى بر دعاهاى انبيا در قرآن المؤلف : خزائلی، محمدعلی الجزء : 1 صفحة : 36
مىبرند؛ مثل اينكه مسكين، طلب طعام مىكند.
15 - شناخت واقعى خدا: به امام صادق عليه السلام عرض
شد ما دعا مىكنيم، ولى مستجاب نمىشود، فرمودند: چون كسى را مىخوانيد كه خوب نمىشناسيد.[1]
آداب بعد از دعا
1 - برگشت به دعا و استمرار آن: بعد از اجابت و يا
عدم اجابت در هر حال سزاوارتر است مدح و ثناى الهى بعنوان سپاسِ قبولىِ دعا ادامه
يابد و بنده در دعا مداومت و ملازمت داشته باشد.
2 - كشيدن دستها به صورت، بعد از دعا: و در روايات
آمده است كه هيچ بندهاى دست به سوى خداى عزوجل دراز نكرد، مگر اينكه خداوند از
اينكه آن دست را خالى برگرداند حياء مىكند؛ پس آنچه از فضل و رحمتش اراده كند، در
آن قرار مىدهد. روى اين حساب وقتى يك نفر از شما دعا كرد، دستها را به سر و صورت
خود بكشد.
3 - ختم دعا به صلوات: بيان اين مطلب قبلاً در آدابِ
حالِ دعا گذشت و علاوه بر اين امام صادق عليه السلام مىفرمايد در پايان
دعابگوئيد: «ما شاءَ اللّه لا قُوَّةَ الاّ بِا للّهالعَلّىِ الْعَظيِم». در اين صورت
خطاب مىشود بندۀ من، تسليم امر من شد، حاجتش را برآورده كنيد.
4 - دعا كننده بعد از دعا بهتر از قبل باشد: گناهانى
كه بعد از دعا واقع مىشوند، چه بسيار مانع از قبولى آن مىشوند. اميرالمؤمنين على
عليه السلام در دعاى كميل مىفرمايد: «اَللّهُمّ اغْفِرلِى الذُّنوُبَ الَّتِى تَحبِسُ
الدُّعاَء؛ خدايا گناهانى را كه دعا را از قبولى جلوگيرى مىكنند، بر من ببخش.»