اسم الکتاب : تحليلى بر دعاهاى انبيا در قرآن المؤلف : خزائلی، محمدعلی الجزء : 1 صفحة : 267
مىكنند) خداوند متعال به پيامبر گرامىاش (حضرت محمّد
صلى الله عليه و آله و سلم) اين گونه تعليم مىدهد: (قُلْ رَبِّ اِغْفِرْ وَ
اِرْحَمْ وَ أَنْتَ خَيْرُ اَلرّاحِمِينَ؛[1]بگو خداوندا بيامرز و رحم كن و تو بهترين
رحم كنندگانى.)
در قسمتى از دعاها خداوند استغاذه را به پيامبر مىآموزد
وسفارش مىكند.
استغاذه يعنى پناه بردن به خداوند متعال از فتنه وشر
شياطين جن و انس.
خداوند به حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم مىفرمايد
بگو:
(رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ اَلشَّياطِينِ وَ أَعُوذُ
بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ؛[2]اى پروردگارم از وسوسههاى شيطانها به تو پناه مىبرم
واز اينكهنزدمن حاضر شوند به تو پناهنده مىشوم.) وهمچنين دو سورۀ معوّذتين
يعنى سورۀ ناس و فلق را به حضرت تعليم فرموده است.
6 - دعاهاى انبيا در قرآن بعضى فقط جنبه عبادت و نيايش
دارد و بعنوان حمد وثنا و سپاس و ستايش و شكرگزارى است وبعضى وسيله طلب حاجت و دستيابى
به خواستههاى مادى و معنوى و فردى و اجتماعى قرار گرفته و مقدارى از آنها در مورد
استعاذه و يا استغفار مىباشد كه در مقام پناه جوئى وتوبه انجام شده است.