نبوت شود. حضرت زكريا وقتى بشارت فرزند را شنيد به گفته عبداللّه بن عباس در مجمع البيان، 120 سال داشته و همسر او 98 ساله بود.»[1]

شكر و سپاس همگانى

حضرت زكريا عليه السلام از خدا علامتى خواست كه با آن بداند زنش باردار شده است خداوند فرمود نشانه‌اش آن است كه سه روز از سخن گفتن باز خواهى ماند و بعضى گفته‌اند زكريا خواست بداند كه اين نداء از طرف شيطان است يا ملائكه براى آرامش قلب خود و رفع شبهه، اين نشانه را خواست لذا خداوند به او فرمود «وَ اُذْكُرْ رَبَّكَ كَثِيراً وَ سَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَ اَلْإِبْكارِ» عشى به ساعات آخر روز مى‌گويند و ابكار به ساعات اوّل روز و بعضى معتقدند كه از ابتداى ظهر تا غروب آفتاب عشى است و از ابتداى طلوع فجر تا ظهر ابكار مى‌باشد.[2] و از آيات آغاز سوره مريم نيز استفاده مى‌شود زكريا نه تنها خودش اين برنامه را اجراء كرد بلكه به مردم نيز با اشاره اعلام نمود كه خدا را بپاس اين موهبت كه با سرنوشت اجتماع آنها ارتباط دارد و آنها را از رهبرى يك فرد لايق مثل حضرت يحيى عليه السلام بهره‌مند مى‌سازد، صبح و عصر به تسبيح و ذكر پروردگار بپردازند. و در واقع اين چند روز، روز شكر گزارى و تسبيح همگانى گرديد. بخاطر سپاس و ستايش از خداى بزرگ كه بشارت فرزند جامع و كاملى مانند يحيى عليه السلام را به پدر بزرگوارش زكّريا داده بود.

در مورد بزرگوارى و آقائى و عظمت حضرت يحيى عليه السلام روايت شده در كودكى به جمعى از كودكان رسيد. آنها او را به بازى دعوت نمودند. فرمود «من براى بازى خلق نشده‌ام». و در بعضى روايات آمده خداوند كودكان را ملحق به مردان كامل العقل ننموده مگر چهار نفر را عيسى بن مريم عليه السلام يحيى بن زكريا عليه السلام و حسن

[1]- ابوعلى فضل بن حسن طبرسى، مجمع البيان، ج 2، پيشين، ص 436

[2]- جمعى از نويسندگان، تفسير نمونه، ج 2، ص 407.