كه براى احدى بعد از او سزاوار نباشد يعنى كسى لايق آن مقام بعد از او نباشد و به بيان ديگر از خدا خواست او را لايق مقامى گرداند كه فوق مقامات آتيه باشد يا از خدا خواست به او سلطنتى مرحمت كند كه براى احدى بعد از او سزاوار نباشد و خداوند هم چنان سلطنتى به او عنايت فرمود كه شباهتى به سلطنت سلاطين جور ندارد.

در اينجا دو سوال مطرح است:

[1] - آيا ممكن است پيغمبر بخيل باشد؟ «در پاسخ اين سؤال مفسران مطالب بسيارى دارند و آنچه از همه مناسبتر به نظر مى‌رسد اين است كه: او از خداوند يك نوع حكومتى مى‌خواست كه توأم با معجزات ويژه‌اى بوده باشد. و حكومت او را از ساير حكومتها مشخص كند، زيرا مى‌دانيم هر پيامبرى معجزه مخصوصى به خود داشته، موسى عليه السلام معجزه عصادويد بيضا، داشت، آتش براى ابراهيم عليه السلام سرد و خاموش شد، معجزه صالح، ناقه مخصوص او بود، و معجزه پيامبر اسلام قرآن مجيد بود، سليمان نيز حكومتى داشت آميخته با اعجازهاى الهى، حكومت بربادها و شياطين، با ويژه گيهاى بسيار ديگر.»1 خلاصه اينكه سخن از كم و زياد و افزون‌طلبى و انحصار جوئى نيست.

سخن از اين است كه كمال نبوت در اين است كه از نظر معجزات، ويژگيهايى داشته باشد كه آنرا از نبوت انبياى ديگر مشخص كند، و سليمان طالب اين بوده، از امام موسى بن جعفر عليه السلام روايت شده در جواب على بن يقطين كه سؤال نمود آيا ممكن است پيغمبر بخيل باشد؟

امام عليه السلام فرمود: نه. عرض كرد پس چرا سليمان عليه السلام مى‌گويد: (رَبِّ اِغْفِرْ لِي وَ هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي). امام عليه السلام فرمود: حكومت دو گونه است: 1 -

[1]- جمعى از نويسندگان، تفسير نمونه، ج 19