فصاحت و بلاغت نمى‌شود مراد و مقصود را به ديگران ابلاغ كرد و قدرت بيان بزرگترين امتيازى است كه خداوند از بين مخلوقات در اختيار انسانها قرار داده است.

(اَلرَّحْمنُ عَلَّمَ اَلْقُرْآنَ خَلَقَ اَلْإِنْسانَ عَلَّمَهُ اَلْبَيانَ‌؛[1]خداى مهربان قرآن را به پيامبر تعليم داد و انسان را آفريد و بيان را به او آموخت.)

بعد از نعمت تعليم قرآن و خلقت انسان، خداوند نعمت بيان را ذكر مى‌كند كه از بزرگترين عنايات الهى است بر انسان و وسيله‌اى است براى اظهار مقاصد درونى و ارتباط با ديگران لذا حضرت موسى عرض مى‌كند خدايا گره از زبان من بگشاى تا به راحتى بتوانم با فرعون و فِرعونيان سخن بگويم.

گرفتگى و لكنت زبان موسى

مرحوم على بن ابراهيم قمى از امام صادق عليه السلام نقل مى‌كند موسى عليه السلام زمانى كه تحت تربيت فرعون بود يك روز عطسه كرد و گفت: «الحمد لله رب العالمين؛ فرعون بدش آمد و سيلى به صورت آن حضرت زد و گفت اين چه حرفى بود زدى‌؟» موسى عليه السلام از جا برخاست و ريش فرعون را كه دراز بود گرفت و كند و فرعون خيلى دردش آمد و تصميم گرفت او را بكشد پس همسرش آسيه كه زن مؤمنه‌اى بود گفت اين پسر كوچك نمى‌داند چه مى‌گويد فرعون گفت خير، مى‌داند. زنش گفت يك مقدار خرما و قدرى آتش در مقابل خود بگذار اگر آندو را از يكديگر تميز داد حق با شما است، فرعون به همان پيشنهاد عمل كرد و به موسى گفت بخور موسى دستش را بطرف خرما دراز كرد پس جبرئيل دستش را به طرف آتش برگرداند و حضرت آتش را در دهان گذارد و زبانش سوخت و فرياد زد و گريه كرد، پس آسيه به فرعون گفت: نگفتم اين بچه است و عقل كامل ندارد؟ پس فرعون او را عفو كرد و گفته‌اند لكنت

[1]- الرحمن / آيات 1 تا 3