آن احتکار محسوب نمی‌شود.

احتکار چیست؟ احتکار عبارت است از خریداری و انبار کردن کالای کمیاب توسّط برخی از مردم سود جو به منظور بالابردن میزان تقاضا نسبت به عرضه کالا به قصد افزایش قيمت آن، از روایت فوق به خوبی استفاده می‌شود که احتکار مذموم و ناپسند در صورتی است که جنس در بازار و در دست مردم کمیاب باشد و نگهداری آن موجب بالا رفتن قیمت و ضرر رسیدن به عموم مردم شود و اما اگر آذوقه عمومی ‌و کالای ضروری مردم فراوان باشد، خرید آن برای نیاز شخصی و نگهداری آن به مقدار معمول که موجب گرانی و کمیابی کالا نشود، احتکار مذموم محسوب نمی‌شود.

توضیح مطلب: به طور کلی گرانی و ارزانی یک کالا بسته به عرضه و تقاضای آن دارد. وقتی عرضه کالایی بیش از تقاضای آن باشد آن کالا در بازار فراوان شده طبیعتاً قیمت آن ثابت خواهد ماند و افزایش قیمتی وجود ندارد و اما اگر عرضه کالا دچار مشکل شود، طبعاً تقاضا در بازار بیش از عرضه آن خواهد شد. کم شدن عرضه کالا گاهی توسّط افراد سودجو و محتکر محقّق می‌شود که برای منافع شخصی خود آن کالا را خریداری کرده و به طمع گران‌شدن نگهداری می‌کنند که این کار خواه و ناخواه موجب کمیاب شدن کالا و افزایش قیمت آن خواهد شد.

پيامبر اکرمﷺ فرمود: بد بنده‌اى است محتکر! نشانه بدی او سیرت و باطن زشت اوست که اگر قیمت‌ها کاهش یابد، او اندوهگین مى‌‌شود «زیرا به طمعِ گران‌شدن، کالای اساسی مردم را انبار کرده و خود را متضرر می‌بیند» ولی اگر گران شود شاد می‌گردد «به عکس عمومِ مردم و مصرف‌کنندگان که از ارزانی کالاهای اساسی خوشحال شده و از گرانی آن به شدت ناراحت می‌شوند. (بِئسَ العَبدُ المُحتَكِرُ، إنْ أرْخَصَ اللّه ُتعالى الأسْعارَ حَزِنَ و إنْ أغْلاها اللّه ُفَرِحَ).[1]

[1]. نهج الفصاحه ص ۳۷۱، ح ۱۰۷۹.