29. احترام و بزرگداشت معلم

عبد الرحمن سلمی ‌سوره حمد را به فرزند امام حسين7 آموخت امام حسین به مجردی که مطلع شد، هزار دينار و هزار لباس به او هدیه داد و دهان او را پر از دُر نمود «مقدار زیادی گوهر گرانبها هم به او عطا فرمود.» بعضى از اين موضوع تعجّب كردند، امام در پاسخ آنان دو شعر زير را خواند:

اذا تجاءت الدنيا عليك فجد بها على الناس طرا قبل ان تتقلب

فلا الجود يفنيها اذا هى اقبلت و لا البخل يبقيها اذا ما توليت

يعنى: وقتى دنيا به تو نيكى و سخاوت كرد «به تو روی آورد» تو نيز این نعمت را ارج نهاده و به مردم ببخشش و سخاوتمند باش قبل از آن كه اين موقعيت از دستت برود. بدان كه اگر دنيا به انسانی روى آورد، جود و بخشش موجب تهيدستى او نمی‌شود، همچنان که اگر دنيا از انسانی روى برگرداند، بخل موجب ثروت نمی‌شود، امام حسين با این هدایای بسیاری که دادند برای معلم ارزش و احترام فوق‌العاده‌ای قائل شدند. [1]

30. احترام و تعارف بیش از حد و آزار دهنده

امام سجّاد7 در سفری به صورت ناشناس به همراه كاروانى حركت مى‌كرد ضمناً با آن‌ها شرط ‌كرده بود که جزء خدمتكاران آن كاروان باشد و براى رفع نياز كاروانيان اقدام نمايد، اتفاقاً فردى از كاروان آن حضرت را شناخت و به ديگران گفت: «اين مرد، على بن حسين فرزند رسول الله است.

افراد كاروان تا حضرت را شناختند به آن حضرت عرض کردند: اى پسر رسول خدا آيا می‌خواهید خداى نكرده آزارى از دست و زبان ما به شما برسد و بدان جهت اهل

[1]. مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج 4، ص 66.