راسخ در آن جنگ شرکت کرد و به مقام والای شهادت رسید.[1]

22. دعوت به اسلام با عمل به دستورات دین

روزی امام علی7 به طور اتفاقی در خارج کوفه با مرد کافری همراه شد. آن مرد به حضرت ‌گفت: بنده خدا کجا می‌روی؟ امام فرمود: به کوفه می‌روم. هر دو تا مسیری همراه هم شدند تا این که به دو راهی رسیدند، ذمی ‌ راه خود را پیش گرفت ولی دید که همراهش علی7 از راه کوفه نرفت و همراه او می‌آید. مرد کافر‌گفت: مگر نفرمودید: به کوفه می‌روم؟ حضرت فرمود: چرا آن مرد گفت: پس چرا از این راه آمدید. راه کوفه که آن طرف است.

حضرت فرمود: می‌دانم ولی از آداب معاشرت نیکو با دیگران آن است که انسان، رفیق راهش را در هنگام جدایی چند قدمی بدرقه کند. پیغمبر ما چنین دستوری داده است، از این جهت خواستم چند گامی شما را بدرقه کنم. آنگاه به راه خود بر می‌گردم. کافر‌گفت: پیغمبر شما واقعاً چنین دستوری داده است؟

امام فرمود: بلی. مرد کافر‌گفت: علت این که آیین پیغمبر شما به این سرعت در جهان پیش رفت و چنین پیروان زیادی پیدا کرد، همین اخلاق بزرگوارانه او بوده است. مرد ذمی ‌با امیرمؤمنان به سوی کوفه برگشت و بعد از قدری صحبت با آن حضرت پیرامون اسلام و دستورات آن، مسلمان شد. [2]

23. ممنوعیّت ملّی گرايی در اسلام

اشعث بن قيس كه از سرداران معروف عرب بود خدمت امام علی7 رسید و از روی تعصب از لشگریان ایرانی خرده گرفت و بدگویی کرد. امام علی7 فرمود:

[1]. مجموعه آثار شهید مطهری. ج18، ص: 360، بحار الأنوار، مجلسی، ط دار الاحیاء التراث، ج 22، ص 117.

[2].[622] بحار الأنوار، مجلسی، محمد باقر، ط دار الاحیاء التراث، ج41، ص53.