شایعه را در ميان یهودیان پخش كردند كه تنها جمعى از اشرار به اسلام گرويده‌اند! اگر آنها افراد درستى بودند، آيين نياكان خود را ترك نمی‌گفتند و به ملت يهود خيانت نمی‌كردند.

سپس آیه ذیل نازل شد و از یهودیان تازه مسلمان دفاع كرد (ليْسُوا سَوَاءً مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَ هُمْ يَسْجُدُونَ) همه اهل کتاب یکسان نیستند، طایفه‌ای از آنها معتدل و در راه راست‌ هستند، آنان در دل شب به تلاوت آیات خدا و نماز و طاعت حقّ مشغول می‌شوند.[1]

12. داستانی عجیب در لجاجت مشرکین

امیرمؤمنان علی7 فرمود: من همراه پيغمبرﷺ بودم که گروهى از بزرگان قريش نزد آن حضرت آمده و گفتند: تو امر بزرگى «نبوّت» را ادعا کرده‌ای كه پدران و گذشتگان تو آن را ادعا نكرده‌اند. لذا ما از تو كارى می‌خواهیم كه اگر آن را به جا آورى می‌فهمیم پيامبر و فرستاده خدا هستى و اگر به جا نياورى می‌دانيم جادوگر و دروغگو هستى.

پيامبر فرمود: چه می‌خواهيد؟ گفتند: اين درخت را بخوان تا ريشه‌هايش از زمين كنده شود و پیش رويت بايستد. پيغمبر فرمود: خداوند بر همه چيز توانا است. لکن اگر اين خواهش شما را برآورم، ايمان می‌آوريد؟

آنان گفتند: آرى. حضرت فرمود: من به شما نشان می‌دهم آنچه را می‌طلبيد و می‌دانم كه بين من و شما كسى هست كه به كفرش باقى مانده و در جنگ كشته شده و در چاه انداخته خواهد شد. «مراد چاهى است بين مكّه و مدينه از جمله كسانى كه در جنگ بدر، بعد از كشته شدن در این چاه افكنده شدند، عتبه، شيبه، دو پسر ربيعه، اميه بن عبد شمس، ابوجهل و وليد بن مغيره بودند.»

[1].[610] سوره آل عمران آیه 113، فقه القرآن, ج ۱, ص۳۶۲، بحار الأنوار، مجلسی، ط دار الاحیاء التراث، ج۲۲، ص۱۸.