می‌خورد، آنچه در خور او نيست يا به كارش نمی‌آيد، خریداری می‌کند و آنچه در شأن او نيست، می‌پوشد.[1] از امام صادق7 پرسيدند: كمترين حدّ اسراف چيست؟ حضرت فرمود: کمترین حد اسراف آن است که:

الف: فرد لباس خوب خود را در هنگام كار بپوشد «يعنی لباسی كه برای کار نیست، هنگام فعّاليّت روزانه به تن کند و از آن استفاده بیجا کند البته لباس خصوصیت ندارد بلکه استفاده بیجا از هر چیزی در غیر مورد آن اسراف محسوب می‌شود.»

ب: آب باقی مانده ظرف را بيهوده به دور بريزد. «ذکر آب هم در این روایت خصوصیّت ندارد بلکه دور ریختن بیهوده هر غذایی اسراف محسوب می‌شود. در این روایت دو مورد از مصادیق اسراف ذکر شده است. مورد اوّل آن اشاره دارد به استفاده بیجا از نعمت و دوّمی اشاره دارد به ضایع کردن و هدر دادن نعمت».[2]

نکته: اسراف زیادهروی در مصرف نعمتها است ولی تبذیر مصرف بیجاست؛ اگر مصرف به مقدار معمول و بجا باشد اسراف محسوب نمیشود.

1. اسراف و محرومیّت از روزی

پیامبر اکرمﷺ فرمود: هر كس، حد اعتدال و میانه‌روی را در مخارج زندگی رعايت كند، خدا به او روزی بخشد و كسی كه اسراف كند، خدا او را از روزی محروم سازد و هر كس بسيار ياد مرگ باشد، خدا او را دوست می‌دارد.[3]