آمده‌ايم. امام حسين«به‌ جهت امتحان و یا سنجش اخلاص آنان» فرمود: در اين صورت به شما بيش از بخشش معاويه، هديه می‌دهم.

آنان گفتند: جان ما فداى شما؛ ما براى دين خود اينجا آمديم. امام حسين پس از سكوتى پر معنا، فرمود: آنچه می‌گويم، قطره‌ای از درياست: كسى كه ما را نه ‌به‌ جهت خويشاوندى با ما و نه ‌به‌ جهت نيكى و احسان ما به او، بلكه تنها براى خدا و رسول خدا دوست بدارد، روز قيامت چون اين دو «حضرت دو انگشت سبابه را كنار هم قرار داد» با ما همنشین خواهد بود. (مَن أحَبَّنا لَم يُحِبَّنا لِقَرابَةٍ بَينَنا و بَينَهُ و لا لِمَعروفٍ أسدَيناهُ إلَيهِ، إنَّما أحَبَّنا للّه ِ و لِرَسولِهِ فَمَن أحَبَّنا جاءَ مَعَنا يَومَ القِيامَةِ كَهاتَينِ و قَرَنَ بَينَ سَبّابَتَيهِ) [1]

نکته: امیرمؤمنان على7 فرمود: خوشا به حال کسیكه اعمال و علمآموزی، دوستى و دشمنی او، عطا کردن و ترك عطا، سخن گفتن و سكوت و كردار و گفتارش همگی تنها براى خدا باشد.[2]

14. آسان شدن ناملایمات در رعایت اخلاص

امام حسين7 در روز عاشوراى خونين كربلا، هر وقت با منظره رقّت‌بار و دلخراش و سختی همانند شهادت على اصغر و مانند آن، روبرو می‌شد می‌فرمود: (هَوَّنَ عَلَىَّ ما نَزَلَ بی أَنَّهُ بِعَيْنِ اللّهِ) همين كه می‌دانم اين امور در برابر ديد پروردگار انجام می‌گیرد، تحملش برايم آسان است.[3]

نکته: «آری اگر کاری برای خدا باشد و انسان آن کار را به حساب خدا گذارد و تنها با خدا معامله کند، دشواری آن کار هر قدر هم سخت باشد آسان میشود» چنان که در روایات آمده است: (بِالْإِخْلَاصِ يَكُونُ الْخَلَاصُ فَإِذَا اشْتَدَّ الْفَزَعُ فَإِلَى اللَّهِ الْمَفْزَعُ) یعنی با اخلاص، انسان

[1].[191] اعلام الدين، ص .460

[2].[192] (طُوبى لِمَن أخْلَصَ للّه ِعَمَلَهُ و عِلْمَهُ و حُبَّهُ و بُغْضَهُ و أخْذَهُ و تَرْكَهُ و كلامَهُ و صَمْتَهُ و فِعْلَهُ و قَولَهُ) تحف العقول، ص 100.

[3] اللهوف في قتلى الطفوف، ص69.