ابودجانه گفت: اى مردم، اگر محمّد كشته شده ولی خداى محمّد که كشته نشده ‌است، «مگر جهاد شما برای شخص رسول الله بود شما برای خدا جهاد کردید» بايستيد و پيكار كنيد و در راه آرمان الهى پيامبر، شربت شهادت بنوشيد!

مدت زیادی نگذشت كه زنده بودن پيامبر بر همگان روشن شد و برگ برنده دشمن باطل گشت و مسلمانان به سوى پيامبر بازگشتند. آيه فوق، در چنين زمينه‌ای نازل گرديد و مسلمانان سست ايمان و زودباور را مورد نكوهش و سرزنش قرار داد و فرمود: محمّد کسی ‌نیست، مگر فرستاده خدا که پيش از او نیز فرستادگان ديگرى آمدند، آيا اگر او بميرد يا كشته شود، شما به عقب «اعمال دوران جاهلیّت» برمی‌گرديد؟ هر كس به گذشته بازگردد، هرگز ضررى به خدا نمی‌رساند بزودى خداوند شاكران را پاداش خواهد داد. [1]

نکته: آیه شریفه در مضمون، مشابه کلام ابودجانه است که گفت: اگر محمّد كشته شده ولی خداى محمّد که كشته نشده است.

10. اخلاص در همه احوال حتی در حال خشم

عمرو بن عبدود مرد شجاعى بود و با چندین مرد جنگى برابرى مى‌كرد. او در جنگ احزاب مبارز طلبيد. هيچ كس از مسلمانان جرأت مبارزه با او را نداشت تا اين كه حضرت على7 خدمت پيامبرﷺ آمد و مبارزه با او را پيشنهاد كرد و بعد از موافقت پیامبر به طرف ميدان حركت كرد و مقابل عمرو ايستاد. بعد از پیکار و مبارزه‌ای شجاعانه‌، عاقبت على7 عمرو را بر زمين انداخت و بر روى سينه او نشست. صداى فرياد مسلمانان بلند شد که پيوسته به پيامبر می‌گفتند: يا رسول الله بفرماييد: على در كشتن عمرو تعجيل نمايد.

[1]. مجمع البيان فی تفسير القرآن، الشيخ الطبرسي، ج1، ص848.