آن گریخت و نباید کسی‌ را غیبت کرد. [1]

5. جاذبه و دافعه رسول اللهﷺ تنها براى خدا

تمام زندگی سراسر پر از افتخار رسول اللهﷺ برای خدا بوده ‌است. آن حضرت در راه خدا دلسوزانه برای هدایت و اصلاح امور مردم تلاش مى‌کرد گاه توسّط همین مردم سنگباران مى‌شد و خون از پا و صورت مبارکش جارى می‌شد، ولی با این حال هرگز قومش را نفرین نکرد بلکه دعا می‌کرد و مى‌گفت: (اَللَّهُمَّ اِغْفِرْ لِقَوْمِی فَإِنَّهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ) خدایا قومم را ببخش، آنها ندانسته به من ستم روا می‌دارند. [2]

این خدمات مستمر، خالصانه و دلسوزانه آن حضرت موجب شد که خداوند از او تجلیل نماید و مقام والای بندگی را به او عطا نماید و بواسطه آن حقّ بزرگی که بر همه انسان‌ها پیدا کرد خداوند هر مسلمانی را موظف نمود در تشهد نمازهای روزانه خود از او به عنوان بنده حقیقی خداوند یاد کرده و بر او درود و تحیّت بفرستد. (أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ)

امام سجاد7 در تجلیل از کارهای خالصانه رسول الله به بخش‌های مهم و سرنوشت‌سازی از زندگی آن حضرت اشاره کرده و در دعا برای آن حضرت به خدا عرض می‌کند: پروردگارا پیامبرت در راه تو و تنها برای رضای تو، بدن خود را هدف مصائب و سختى‌های فراوان قرار داد. (أدأبَ نفسَهُ فِى تبلیغِ رِسالَتِک) و در راه دعوت به سوى تو با نزدیکانش در افتاد، براى رضایت تو با قبیله و تبارش به ستیزه برخاست، در راه زنده نگه داشتن دین تو، رشته خویشاوندى خود را برید، نزدیک‌ترین بستگان خود را به سبب انکار حقّ و اختیار شرک، از خویشن دور کرد و به عکس دورترین مردم را که پذیراى حقّ شدند، به خود نزدیک ساخت، با بیگانگان به خاطر

[1]. اصول کافی، کلینی، محمد بن یعقوب، ط الاسلامية، ج2، ص616.

[2].[178] منتخب میزان الحکمه، ص 499