ازنظر عبده تفسیر نو و روشن از قرآن باید با دور ریختن آرای مفسران گذشته همراه باشد و تنها ابزار تفسیر مانند لغت، اندکی از علم به اسباب نزول، معلوماتی از سیره نبوی و معارف تاریخ بشر از هستی و ملت‌هایی که در قرآن ذکرشده‌اند، در این زمینه کافی است. او با این توجیه که رأی و فکر مفسران پیشین همگون و هم‌سطح عقل و درجه علمی هم‌عصران آن‌هاست، معتقد بود که ضرورتی ندارد عقل ما در حد خرد آن‌ها متوقف بماند و نتایج فکر ما در همان سطح باشد.

لازم به ذکر است که در زمان عبده و رشید رضا، توجه به مسائل روز در مقابل رویکرد سنتی و مقلدانه الازهر سبب شده است تا آن‌ها از هر تفکر تقلیدی اجتناب کنند. بدیهی است که احاطه و تعمق در گفتار گذشتگان و نه تقلید از آنان می‌تواند در پیشرفت و شکوفایی دانش اندیشه‌وران مؤثر باشد.

5- استاد و شاگرد عبده

یکی از اساتید عبده سید جمال‌الدین اسدآبادی بوده است که بسیار بر وی تأثیر گذاشته است. از شاگردان عبده نیز آشنایی با محمد رشید رضا مهم می‌باشد چراکه درس‌های تفسیری عبده را به رشته تحریر درآورده است.