«وَ رَفَعْناهُ مَكاناً عَلِيًّا».[1] همچنین درباره ابرار و شهدا در قرآن آمده است: «إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ و نَهَرٍ فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدر».[2] تطهیر عیسی (ع) به معنی دوری‌اش از کفار و از کسانی که به او شر و بدی می‌رساندند، می‌باشد. این تنها چیزی است که از ظاهر آیات فهمیده می‌شود.[3] تفسیر آیه مطابق ظاهرش به این صورت است که توفی به معنای متبادر آن یعنی مرگِ عادی باشد و این‌که روح حضرت بعد از مرگ بالابرده شده است.

سه) اعتقاد به بالا رفتن حضرت عیسی (ع) باروح و جسم انطباق روایات بر قرآن است.[4]

چهار) بعضی از مفسرین آیه «إِنِّي مُتَوَفِّيكَ و رَافِعُكَ إِلَيَّ»[5] را به معنای «من تو را خواب می‌کنم» و بعضی به معنای «من روح و جسد تو را از زمین قبض می‌کنم» گرفته‌اند. برخی نیز آن را به معنای نجات از سرکشان گرفته و این قول را به جمهور نسبت داده‌اند.

پنج) قول مشهور آن است که حضرت عیسی (ع) زنده با جسم و روحش به آسمان رفت و در آخرالزمان برمی‌گردد و بین مردم به شریعت اسلام حکم می‌کند سپس خدا او را می‌میراند. این گروه در پاسخ به اشکالی مبنی بر این‌که در قرآن ابتدا «متوفیک» و سپس «رافعک» آمده، گفته‌اند که «واو» عاطفه مفید ترتیب نیست. این قول که مستلزم تقدیم وجودی «رفع» بر «توفی» است بدین‌صورت نقد می‌شود که در کلام بلیغ مخالفت با ترتیب در ذکر با ترتیب در

[1] - مریم ۵۷.

[2] - قمر ۵۴-۵۵.

[3] - محمد رشید رضا، المنار، ج ۳، ص ۳۱۶.

[4] - همان.

[5] - آل عمران ۵۵.