است، ولى چون بيشتر
مردم به اين مرتبه از طواف نمىرسند مأمورند كه حسب امكان تشبّه به آن كنند تا
مشمول اين مضمون شوند كه: «هر كس به قومى شباهت پيدا كند از آنها شمرده مىشود».
در بسيارى از
موارد تشبيه شدّت مىيابد تا آنجا كه در حكم مشبّه به قرار مىگيرد و كسى كه به
اين مرتبه از كمال و مقام دست يابد كسى خواهد بود كه در حق او گفته شده «كعبه او
را زيارت مىكند و بر او طواف مىنمايد» و اين معنى از بعضى اولياء اللّه كه داراى
قدرت مكاشفه بودهاند روايت شده است.
اما استلام
حجر-
حاجى بايد به
هنگام استلام حجر توجّه داشته باشد كه با خدا بيعت مىكند تا از او فرمان برد و
تصميم قطعى داشته باشد كه به اين بيعت وفا كند و متوجّه اين آيه شريفه باشد: إِنَّ
الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ
أَيْدِيهِمْ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّما يَنْكُثُ عَلى نَفْسِهِ[1] و به همين
دليل پيامبر خدا (ص) فرموده است: «حجر الاسود دست خداست در زمين، مردم با او
مصافحه مىكنند چنان كه با برادرانشان» [2].
وقتى عمر حجر
الاسود را بوسيد و گفت من مىدانم كه تو سنگى هستى كه سود و زيان ندارى و اگر
نديده بودم كه رسول خدا تو را مىبوسد تو را نمىبوسيدم. على (ع) فرمود: ساكت باش
اى عمر، حجر الاسود هم ضرر مىزند و هم نفع مىرساند، هنگامى كه خداوند سبحان از
بنى آدم پيمان بر خداوندى خود گرفت چنين فرمود: وَ إِذْ أَخَذَ
رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلى
أَنْفُسِهِمْ. اين سنگ را مراقب آنها كرد تا برادرى امانتشان گواهى دهد و معناى
گفته انسانها به هنگام استلام حجر كه: امانتم را ادا و به پيمانم وفا كردم تا در
نزد
[1]
سوره فتح (48): آيه (10): كسى كه نقض بيعت كند خود را شكسته است و كسى كه به وعده
خود با خدا وفا كند بزودى پاداش بزرگى دريافت مىدارد.
[2] الحجر
الاسود يمين اللّه فى الارض يصافح بها خلقه كما يصافح الرّجل اخاه.