اوّلين و عمده‌ترين فرق ميان انبيا و غير آنها رابطه داشتن با ماوراى طبيعت و مأموريّت آنها از جانب خدا براى اصلاح بشر است و شك نيست اختصاصشان به ماوراى طبيعت به دليل شدّت اتصالشان مى‌باشد. بنا بر اين محكمترين رابطه را با خداوند و مبدأ اعلا دارند و به همين دليل كاملترين قدرت را نسبت به ديگران دارند. اختلاف مراتب ديگران با انبيا بازگشتش به تفاوت در قرب و بعد و اتصال نفسانى انبيا به مبدأ اوّل مى‌باشد، ولى در ديگر خصوصيّات و صفات، ديگران با انبيا مشتركند. پيامبر (ص) به همين معنا اشاره فرمود: «دانشمندان امّت من مانند انبياى بنى اسرائيل‌اند» [1].

تفاوت ميان معجزه و كرامت اين است كه اگر انجام كار خارق العاده به دليل ارتباط با خداوند باشد آن را معجزه مى‌ناميم. و اگر بدون رابطه با خداوند و به وسايل ديگر صورت گيرد كرامت خواهد بود. تحقيق در اين بحث مبتنى بر مقدمات و اصولى است كه اين جا محل ذكر آن نيست و بايد از منابع مربوطه مطالعه شود.

مقام دوّم- وقوع فعل خارق العاده به وسيله امام (ع)

راه دستيابى به وقوع امور خارق العاده به وسيله امام (ع) روايات است و اين موضوع به شكلهاى گوناگونى روايت شده كه بعضى به صورت خبر متواتر و بعضى به صورت خبر واحد ضبط شده است. از امور خارق العاده‌اى كه به صورت تواتر از على (ع) نقل شده اين است كه وقتى حضرت به در خيبر رسيد آن را از جاى كند. در خيبر از سنگ يكپارچه‌اى بود كه جماعتى از حركت دادن آن ناتوان بودند. در چگونگى كندن در خيبر نقل شده است كه پس از كندن چند ذراع آن را پرتاب كرد و هفتاد نفر بر آن جمع شدند و كوشش كردند تا آن را به جايش باز گردانند.