«رزم رستم با سعد وقاص و كشته شدن رستم»

بفرمود تا بر كشيدند ناى‌* * * سپه اندر آمد زهر سو بحاى‌

بر آمد يكي كرد و مرشد خروش‌* * * همى كر شدى مردم تيز هوش‌

سانهاى الماس در تيره كرد* * * ستاره است كفتى شب لاجورد

همى نيزه بر مغفر آبدار* * * نيامد بزخم اندران پايدار

سه روز اندران جايكه بود جنك‌* * * بر ايرانيان بر نبود آب تنك‌

شد از تشنكي دست كردن ز كار* * * هم اسپ كرنمايه از كار زار

لب رستم از تشنكى شد جو حاك‌* * * زبان كشته اندر دهن چاك چاك‌

جنان تنك شد روز كار نبرد* * * كل تر محوردن كرفت اسب و مرد

خروش برامد بكردار رعد* * * از نيروى رستم و زآئر روى سعد

برفتند هر دو ز قلب سپاه‌* * * بيك سو كشيدند ز اوردكاه‌

چو از لشكران هر دو تنها شدند* * * بزيريكى تند و بالا شدند

هميتا ختند اندران زرمكاه‌* * * دو سالار بر يكدكر كينه خواه‌

خروشى بر آمد ز رستم جو رعد* * * يكى تيغ زد بر سر اسب سعد

تكا ورزد و اندر آمد سر* * * جدا كشت از و سعد پر حاشخر

براميخت رستم يكى تيغ تيز* * * بدان تا نمايد بدو رستخيز

همى خواست از تن سرش را بريد* * * ز كرد سپاه اين مر ابرا بديد

فرود آمد از اسب و زين پلنك‌* * * نزد بر كمر بر سر پا لهنك‌

بپوشيد ديدار رستم ز كرد* * * بشد سعد پويان بجاى نبرد

يكى تيغ زد بر سر و ترك وي‌* * * كه خون اندر امد ز تركش بردى‌

چو ديدار رستم ز خون تيره كشت‌* * * جهان جوى تازي برو چيره كشت‌

ديكر تيغ زد بر سر و كردنش‌* * * بخاك اندر افكند حنكى؟؟؟

سپاه از دور و يه كس آكاه به‌* * * كسى را سوى پهلوان راه به‌

همى جست مر پهلوانرا سپاه‌* * * برفشذ تا پيش آورد كاه‌

بديدندش از دور پر كرد و خاك‌* * * سراپاى كشته شمشير خاك‌

هزيمت كرفتذ ايرانيان‌* * * بسى نامه ور كشته شد در ميان‌

بسى تشنه بر زين؟؟؟* * * ز شاهان جهانرا بر آمد فقير