خدایا تو پاکی، چه نیکوست آنچه ما را به وسیله آن امتحان کردی. خدایا تو پاکی، چه زیاد است آنچه به ما عطا کردی و خدایا تو پاکی و چه زیاد است آنچه عافیت به ما دادی، خدایا بر ما و بر تمام فقیران مومن و مسلمان گشایشی کن».[1]

امیر مؤمنان7 می‌فرمایند: هرگاه رسول خدا6‌ آب می‌آشامید، می‌فرمود:

«الْحَمْدُ لِلَّهِ‌ الَّذِي‌ لَمْ‌ يَجْعَلْهُ‌ أُجَاجاً بِذُنُوبِنَا وَجَعَلَهُ عَذْباً فُرَاتاً بِنِعْمَتِهِ؛

سپاس خدای را که آن را به سبب گناهانمان برایمان تلخ قرار نداد، بلکه آن را به سبب نعمتش شیرین و گوارا قرار داد».[2]

امام حسین7 می‌فرمایند: هرگاه رسول خدا6‌ غذایی می‌خورد، می‌گفت: «اللَّهُمَ‌ بَارِكْ‌ لَنَا فِيهِ‌ وَارْزُقْنَا خَيْراً مِنْه‌؛ خدایا! در آن برای ما برکت قرار ده و بهتر از آن را روزیمان فرما»

و هرگاه شیر می‌نوشید، می‌گفت: «اللَّهُمَ‌ بَارِكْ‌ لَنَا فِيهِ‌ وَ ارْزُقْنَا مِنْهُ؛ خدایا! در آن برای ما برکت قرار ده و روزیمان را در آن قرار ده».[3]

[1]. «إِذَا وُضِعَتِ الْمَائِدَةُ بَيْنَ يَدَيْهِ قَالَ...». الکافی، ج 6، ص 293.

[2]. «إِذَا شَرِبَ الْمَاءَ قَال‌...». ارشاد القلوب، ج 1، ص 38.

[3]. «إِذَا أَكَلَ طَعَاماً يَقُولُ...وَإِذَا أَكَلَ لَبَناً أَوْ شَرِبَ قَالَ...». عیون الاخبار الرضا7، ج 2، ص 39.