در روز ایستاده آب بیاشامد؛

پیش از آشامیدن آب «بسم الله» و بعد از آن «الحمد لله» بگوید؛

به سه نفس آب بیاشامد؛

از روی میل آب بیاشامد؛

بعد از آشامیدن آب حضرت ابی‌عبدالله7 و اهل بیت: ایشان را یاد کند و قاتلان آن حضرت را لعنت نماید.

امام صادق7 آب خواستند و برای آن حضرت آب آورند. پس از نوشیدن آب، غمی چهرة امام را فراگرفت و چشمانش غرق اشک شد. آن‌گاه به داوود رقّی فرمود «ای داوود! خدا لعنت کند قاتل حسین7 را، هیچ بنده‌ای نیست که آب بنوشد و حسین7 را یاد و قاتلش را لعنت کند، مگر آنکه خدا برایش صد هزار حسنه بنویسد و صد هزار گناه از گناهانش را نابود سازد و صد هزار درجه نصیبش فرماید و پاداش آزاد کردن هزار برده را به او بدهد و روز قیامت او را دل آرام محشور کند».[1]

[1]. بحار الانوار، ج 66، ص 468 و 467.