دست‌ها بر آن بسیار باشد. جمعی غذا بخورید و پراکنده نباشید؛ چرا که برکت در اجتماع است».[1]

راوی گوید: هرگاه امام رضا7سفره‌اش را می‌گستراند بردگان و غلامانش و حتی دربانان و تیمارگران حیوانات را نیز کنار سفره با خود می‌نشاند».[2]

در سنت رسول خدا6‌ نقل شده است که آن حضرت تا آنجا که امکان داشت به تنهایی غذا نمی‌خورد».[3]

البته در غذای دورهمی باید دقت کرد که با چه کسی یا کسانی غذا می‌خوریم. دراین‌باره از امام سجاد7 چنین نقل شده است:

«به امام سجاد7گفتند: تو از مردم نسبت به مادرت فرمانبردارتری [نیکوکارتری] ولی ما ندیدیم که با وی غذا بخوری. فرمود: مي‌ترسم دستم به لقمه‌اى برود كه چشم مادر به آن بوده و عاق او شوم».[4]

[1]. «أَحَبُ‌ الطَّعَامِ‌ إِلَى‌ اللَّهِ‌ مَا كَثُرَتْ عَلَيْهِ الْأَيْدِي‌» . بحار الانوار، ج 59، ص 290. «كُلُوا جَمِيعاً وَلَا تَفَرَّقُوا فَإِنَّ الْبَرَكَةَ فِي الْجَمَاعَةِ». بحار الانوار، ج 59، ص 291.

[2]. «...‌ أَجْلَسَ مَعَهُ عَلَى مَائِدَتِهِ مَمَالِيكَهُ وَمَوَالِيَهُ حَتَّى الْبَوَّابَ السَّائِس‌». عیون الاخبار الرضا7، ج 2، ص 184.

[3]. «كَانَ‌ لَا يَأْكُلُ‌ وَحْدَهُ‌ مَا يُمْكِنُه‌». مکارم الاخلاق، ص 31.

[4]. «... قَالَ أَخَافُ أَنْ تَسْبِقَ يَدِي إِلَى مَا سَبَقَتْ عَيْنُهَا إِلَيْهِ فَأَكُونَ قَدْ عَقَقْتُهَا». مکارم الاخلاق، ص 221.