شعرهای سفره

در سفرة ایرانی به دلیل اهمیت شکر و قدردانی از نعمت‌های الهی بر روی «سفره» اشعاری درباره نعمت، شکر، سپاسگزاری، نوشته می‌شد. همانند این شعرها که در اکثر سفر‌های قدیم به خطی زیبا نوشته شده است:

شکر نعمت نعمت افزون کند کفر نعمت از کفت بیرون کند

شعری دیگر

ادیم[1] زمین سفره عام اوست بر این خوان یغما چه دشمن چه دوست[2]

شعری دیگر

الهي به اين سفره بركت بده به اين مائده شكر نعمت بده

همه شاد گردیم در اين زندگي به باني اين سفره رحمت بده

به آشپز و ميزبان و هم ميهمان تن سالم و شان و شوكت بده

نصيب همه دوستان علي‌A زحق سفرة خير قسمت بده

[1]. سطح زمین.

[2]. بوستان، بخش اول.