پاسخ :

تعارض علم و دين كه قبلا هم به اختصار به آن پرداخته شد چيزي نيست كه به راحتي بتوان آن را اثبات نمود; زيرا علم بشري معمولا يقين آور نيست و بر فرض يقيني بودن هم با خود دين در تعارض نيست، بلكه با فهم و درك از دين در تعارض است ; و حقيقت نفس الامري دين غير از فهم و درك از آن است . و فرمايش نويسنده محترم كه : "اسلام مجموعه درك ها و تفسيرهايي است كه تاكنون از اسلام شده است" سخن درستي نيست . آري آنچه وظيفه مفسران متون ديني مي‌باشد تعمق و تأمل و كنكاش براي كشف مراد خاص و جدي شارع از طريق فهم صحيح متن با در نظر گرفتن اهداف كلي شرع است، و همان گونه كه قبل از اين نيز اشاره شد مراد جدي مراتبي دارد كه كشف مراتب اوليه و پائين آن ديرياب و دشوار نيست . مثلا در "سماوات سبع" اجمالا و بدون تأمل، براي همه روشن است كه مراد جدي گوينده از آن، مراتبي از هستي فراتر از اين كره خاكي مي‌باشد. و اگر بنا باشد آيه اي مانند اين كه مربوط به آسمان هاي هفت گانه است خطا باشد و مفاد و مقصود واقعي آن از علوم ناقص زمانه باشد و يا احتمال خطا و نقصان در آن روا باشد پس در مورد مسائل مهمتري چون مبدأ و معاد و بهشت و جهنم و جزئيات آنها و امور تعبدي كه همه اموري فراتر از عالم ماده و هفت آسمان و ديگر امور مادي هستند