فاعليت محتاج به ابزار بدني متناسب با خود مي‌باشند.

حكماء و عرفاء براي هر دو دسته از ملائكه، وجودي عيني، خارج از ظرف نفس انسان و قواي عقل و خيال او قائل هستند. علاوه بر اينكه غير از حكماي مشائي تمامي حكماي اشراقي، تابعان حكمت متعاليه ; و همه عرفاء از راه برهاني كه در آن، گاه از قاعده امكان اشرف و گاه از استحاله طفره در نظام هستي بهره جسته اند، و يا از طريق كشف و شهودي كه بيشتر عرفاء برآن تكيه دارند، جملگي آنها به عالمي به نام عالم مثال اذعان دارند و آن عالم را علاوه بر اينكه ظرف وجود ملائكه غير مقرب و نفوس مي‌دانند، ظرف موجودات مقداري كه احكام ماده مانند شكل، رنگ و... را دارند ولي ماده ندارند دانسته و مي‌گويند تمام موجودات از جمله ملائكه در عالم مثال وجودي مثالي دارند و انسان مي‌تواند از طريق جدول و روزنه قوه خيال خود به آن عالم بپيوندد و موجودات و صور آن را مشاهده كند و عكس آنها در آينه خيالش منعكس شود; و به خاطر همين هم به آن عالم، عالم مثال منفصل، مثال اكبر، مثال مطلق، خيال منفصل، و خيال مطلق گفته اند; و بر خيال انسان، مثال متصل، مثال اصغر، مثال مقيد، خيال متصل، و خيال مقيد، اطلاق كرده اند; و صدرالمتألهين (ع) در عباراتي كه از جلد هفتم و هشتم اسفار از او نقل گرديد تصريح مي‌كند كه ملائكه علاوه بر وجود حقيقي و غير اضافي كه دارند داراي رقيقه و وجودي متنزل و مضاف و بدني مثالي هستند.