واسطه گري كند و در پي آن پيامبر6 كلام حق تعالي را بدون واسطه مي‌شنود، چنان كه حضرت حق تعالي فرمود: (ثم دني فتدلي ...) ".

همان گونه كه ظاهر كلام اين دو حكيم بزرگ هم هست، نفس در مرتبه عقل و خيال، نسبت به صور معقوله و صور متخيله، قابل و منفعل يعني گيرنده مي‌باشد نه فاعل و توليدكننده .

قابل بودن نفس براي تمام علوم كشفي، فكري، كلي، جزئي

ممكن است گفته شود كه : تمام انسان ها اعم از پيامبر و انسان هاي عادي در ابتدا و به خودي خود نسبت به همه علوم خود اعم از علوم حضوري و حصولي با تمام مراتب آن، بالقوه مي‌باشند و طبعا بايد به فعليت رسيدن آنان نسبت به آنها توسط يك مبدئي بيرون از نفس و جان آنها باشد; پس چه فرقي بين آنان و پيامبر وجود دارد؟ بر آن اساس بايد همه انسان ها همانند پيامبران دانش هاي خود را از بيرون از قفسه نفس و جانشان دريافت كنند در حالي كه بيشتر علوم از راه فكر و انديشه و خلاقيت ذهن انسان ها پيدا مي‌شود.

پاسخ اين است كه : آري ; براساس برهان ياد شده، همه انسان ها علومشان از بيرون از نفس و جانشان بر نفسشان تراوش مي‌كند و فكر و انديشه و مانند آن، همان طور كه در پاسخ اول هم گفته شد، همه علل اعدادي و زمينه ساز براي نزول باران علم مي‌باشند; چنان كه شيخ الرئيس (ره) هم فرموده است كه نسبت دعا و زاري كردن به