مساله 1787- كسي كه طلا و نقره دارد اگر هيچ كدام آنها به اندازه نصاب اول نباشد - مثلا صد و چهار مثقال نقره وچهارده مثقال طلا داشته باشد - زكات بر او واجب نيست .

مساله 1788- طلا و نقره اي كه بيشتر از اندازه معمولي فلز ديگر دارد، اگر خالص آن به اندازه نصاب برسد بايد زكات آن را بپردازد، و چنانچه شك دارد كه خالص آن به اندازه نصاب هست يا نه، بنابراحتياط واجب به وسيله آب كردن يااز راه ديگر خالص آن را معلوم كند، يا به بالاترين حدي كه احتمال مي‌دهد حساب نمايد.

مساله 1789- اگر طلا و نقره خوب و بد داشته باشد، مي‌تواند زكات هركدام از خوب و بد را از خود آن بدهد، هرچندبهتر است زكات همه را از جنس خوب پرداخت نمايد.

مساله 1790- از آنجا كه زكات در طلا و نقره منحصر به صورتي است كه سكه رسمي خورده باشد و به شكل دينار ودرهم بوده و معامله با آن رواج داشته باشد و از طرفي تشريع زكات - طبق روايات آن - به منظور برطرف كردن كمبودهاو تامين حوائج فقرا و جامعه بوده است، بنابراين در زمان ما كه طلا و نقره سكه دار بكلي از رواج معامله خارج شده وبه جاي آن "پولهاي كاغذي" رواج پيدا كرده است، احتمال دارد اين پولها هم حكم طلا و نقره مسكوك را داشته باشد، پس راه احتياط آن است كه معادل نصاب طلا و نقره سكه دار در پولهاي رايج روز محاسبه شود و پس از تحقق سايرشرايط - از جمله باقي ماندن يازده ماه - زكات آن پرداخت گردد.

زكات گندم، جو، خرما و كشمش (غلات اربعه)

مساله 1791- زكات "گندم" و "جو" از وقتي واجب مي‌شود كه به آنها گندم و جو گفته شود، و بنابراحتياط زكات "كشمش" و "مويز" از زمان شروع به انگور شدن واجب مي‌شود، و زكات "خرما" وقتي واجب مي‌شود كه رنگ آن زرديا سرخ شود.

مساله 1792- زمان محاسبه نصاب گندم، جو، خرما و كشمش وقتي است كه خشك شده باشند، پس اگر وزن آن موقعي كه تر است به حد نصاب برسد و بعد از خشك شدن كمتر از آن شود زكات واجب نمي شود.

مساله 1793- اگر گندم، جو، غوره و خرما را پيش از زمان واجب شدن زكات مصرف كنند، اگرچه خشك آنها به اندازه نصاب برسد زكات آنها واجب نيست .

مساله 1794- خرمايي كه تازه آن را مي‌خورند و اگر بماند خيلي كم مي‌شود، چنانچه خشك