كساني كه روزه بر آنها واجب نيست

مساله 1583- كساني كه روزه بر آنها واجب نيست عبارتند از:

1 - كسي كه به علت پيري توانايي روزه گرفتن ندارد و يا روزه گرفتن براي او مشقت داشته باشد، ولي در صورت دوم ونيز بنابراحتياط واجب در صورت اول بايد براي هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، هرچند بهتر پرداخت دو مد طعام مي‌باشد. و چنين شخصي اگر بتواند پس از ماه رمضان بدون مشقت روزه هاي خود را قضا كند بنابراحتياط مستحب قضاي آن را بجا آورد.

2 - كسي كه مرضي دارد كه زياد تشنه مي‌شود و توان و تحمل تشنگي را ندارد يا براي او مشقت دارد، و در صورت دوم و نيز بنابراحتياط واجب در صورت اول بايد براي هر روز يك مد طعام به فقير بدهد. و بهتر آن است كه بيشتر از مقدارضرورت آب نياشامد، و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد بنابراحتياط روزه هايي را كه نگرفته قضا نمايد.

3 - زني كه وضع حمل او نزديك است و روزه براي بچه او زيان دارد يا موجب ضرر براي خود او مي‌شود، و در صورت اول و نيز بنابراحتياط واجب در صورت دوم بايد براي هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و در هر دو صورت بايد روزه هايي را كه نگرفته قضا نمايد.

4 - زني كه بچه شير مي‌دهد و شير او كم است - چه مادر بچه باشد يا دايه او و چه با اجرت شير دهد يا بي اجرت - وروزه براي بچه اي كه شير مي‌خورد يا براي خود او ضرر دارد، و در صورت اول و نيز بنابراحتياط واجب در صورت دوم بايد براي هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، و در هر دو صورت بايد روزه هايي را كه نگرفته قضا نمايد. و اگر كسي پيدا شود كه بدون اجرت يا با گرفتن اجرت از پدر يا مادر بچه يا فرد ديگر بچه را شير دهد بنابراحتياط بچه را به اوبدهد و روزه را بگيرد.

مساله 1584- اگر روزه موجب ضعف انسان گردد نمي تواند از گرفتن آن خود داري كند، ولي اگر به حد حرج و مشقت برسد مي‌تواند روزه نگيرد و بعد قضاي آن را بجا آورد، ولي بنابراحتياط تنها به مقدار ضرورت غذا يا آب مصرف نمايد.

مساله 1585- دختري كه به سن بلوغ رسيده ولي از لحاظ جسمي به گونه اي است كه انجام عبادات - مخصوصا روزه - براي او مقدور نيست يا عسر و حرج دارد و يا موجب زيان و ضرر براي اوست تكليف از او ساقط مي‌شود، ولي هروقت توانست بايد آن را قضا نمايد.