9 - اماله كردن با چيزهاي روان :

مساله 1518- اماله كردن با چيز روان گرچه از روي ناچاري و براي درمان باشد روزه را باطل مي‌كند، ولي استعمال شيافهايي كه براي درمان موضعي به كار مي‌رود اشكال ندارد، و بنابراحتياط واجب بايد از استعمال شيافهايي نظيرشياف ترياك و شيافهايي كه اثر غذايي يا دارويي دارد خود داري شود.

10 - قي كردن :

مساله 1519- اگر روزه دار عمدا قي كند - گرچه از روي بيماري و ناچاري باشد - روزه اش باطل مي‌شود، ولي اگر ازروي اشتباه و يا بي اختيار قي كند اشكال ندارد.

مساله 1520- اگر روزه دار بتواند از قي كردن خود داري كند، چنانچه براي او ضرر و مشقت نداشته باشد بايد در روزه واجب معين خود داري نمايد.

مساله 1521- اگر روزه دار بداند خوراكي را كه قصد دارد در شب بخورد موجب مي‌شود در روز ناخواسته قي كند، چنانچه بخورد و قي كند بنابراحتياط واجب بايد آن روزه را قضا نمايد، بلكه در اين فرض هرچند قي نكند بنابراحتياطقضاي آن روزه را بگيرد.

مساله 1522- اگر روزه دار بداند با آروغ زدن چيزي از گلو خارج مي‌شود - به طوري كه مي‌گويند قي كرده است - نبايدعمدا آروغ بزند، ولي اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد.

مساله 1523- اگر آروغ بزند و بدون اختيار چيزي در گلو يا دهانش بيايد بايد آن را بيرون بريزد، ولي اگر بي اختيار فرورود روزه اش صحيح است .

مساله 1524- اگر از روي اشتباه چيزي را فرو برد و پيش از رسيدن به معده يادش بيايد كه روزه است، چنانچه به معده نرسيده باشد و بيرون آوردن آن ممكن باشد بايد آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است .

احكام مبطلات روزه :

مساله 1525- اگر روزه دار از روي عمد و اختيار يكي از كارهايي كه روزه را باطل مي‌كند انجام دهد روزه اش باطل مي‌شود، و چنانچه از روي عمد نباشد روزه اش صحيح است . ولي جنب اگر بخوابد و به تفصيلي كه در مساله «1506»گفته شد تا اذان صبح غسل نكند روزه او باطل است .