مساله 1209- كسي كه يقين داشته براي نماز وقت دارد و نيت ادا نموده و بعد فهميده وقت نداشته، چنانچه يك ركعت از نماز او در وقت واقع شده باشد نمازش صحيح است و قضا ندارد، ولي اگر همه نماز در خارج وقت واقع شده بنابراحتياط قضاي آن را بجا آورد.

مساله 1210- نمازهاي يوميه اي را كه زن در حال حيض يا نفاس نخوانده قضا ندارد، همچنين نمازهاي واجبي كه ازانسان در حال كفر يا جنون يا بيهوشي كه به اختيار خود او نبوده ترك شده - در صورتي كه كفر يا جنون يا بيهوشي درهمه وقت نماز بوده است - قضا ندارد، ولي اگر در وقت نماز، مسلمان يا عاقل شود يا به هوش آيد و يا پاك گردد بايدنماز خود را بجا آورد، هرچند تنها به مقدار يك ركعت از وقت باقي مانده باشد.

مساله 1211- اگر اول وقت به مقدار خواندن نماز به حسب تكليف فعلي خود وقت داشته باشد و نماز را بجا نياورد وسپس يكي از عذرهايي كه گفته شد براي او پيش آيد، بايد قضاي آن نماز را بجا آورد.

مساله 1212- اگر بعد از وقت نماز بفهمد نمازي را كه خوانده باطل بوده بايد قضاي آن را بجا آورد، هرچند باطل بودن نماز به واسطه ندانستن مساله باشد، در صورتي كه در دانستن مساله كوتاهي كرده باشد.

مساله 1213- كسي كه وظيفه اش خواندن نماز جمعه بوده، اگر به هر دليل آن را بجا نياورد تا وقت آن بگذرد بايد نمازظهر را بخواند، و اگر نماز ظهر را هم نخواند بايد قضاي ظهر را بجا آورد.

مساله 1214- اگر انسان احتمال دهد كه نماز قضايي دارد يا نمازهايي را كه خوانده صحيح نبوده، مستحب است احتياطا قضاي آنها را بجا آورد.

مساله 1215- كسي كه نماز قضا دارد بايد در خواندن آن كوتاهي نكند، ولي در صورتي كه اطمينان داشته باشد درآينده بتواند آن را انجام دهد لازم نيست فورا آن را بجا آورد.

مساله 1216- كسي كه نماز قضا دارد مي‌تواند نماز مستحبي يا نماز قضاي ديگران را بخواند.

مساله 1217- در هريك از نمازهاي يوميه كه ترتيب در آن شرط بوده در قضاي آن هم ترتيب شرط است، مثلا اگر نمازظهر و عصر او قضا شده بايد اول قضاي ظهر و سپس قضاي عصر را بخواند، و اگر در يك روز نماز عصر و در روز بعدنماز ظهر او قضا شده، بنابراحتياط اول نماز عصر و سپس نماز ظهر روز بعد را قضا كند. ولي در قضاي نمازهاي واجب ديگر - مثل نماز آيات - ترتيب شرط نيست .