مي‌كند، اگر در انجام ركوع شك كند بايد به دستور آن رفتار نمايد، يعني اگر ايستاده است ركوع را بجا آورد و اگر به سجده رفته اعتنا نكند. همچنين است اگر درنماز مخصوصي - مثلا نماز ظهر - زياد شك مي‌كند، در صورتي كه در نمازهاي ديگر شك كند بايد به دستور شك رفتارنمايد.

مساله 1045- اگر نمازگزار شك كند كه كثيرالشك شده يا نه، بايد به دستور شك عمل نمايد، ولي كثيرالشك تاهنگامي كه يقين نكند به حال معمولي برگشته بايد به شك خود اعتنا نكند.

مساله 1046- اگر كثيرالشك شك كند ركني را بجا آورده يا نه و اعتنا نكند و بعد يادش بيايد آن را انجام نداده، چنانچه مشغول ركن بعد نشده بايد آن را بجا آورد، و اگر مشغول ركن بعد شده نمازش باطل است .

مساله 1047- اگر كثيرالشك شك كند چيزي را كه ركن نيست بجا آورده يا نه و اعتنا نكند و بعد يادش بيايد كه آن راانجام نداده، چنانچه از محل بجا آوردن آن نگذشته - يعني داخل ركن بعد نشده - بايد برگردد و آن را انجام دهد، و اگراز محل آن گذشته نمازش صحيح است و بنابراحتياط واجب دو سجده سهو بجا آورد.

مساله 1048- حكم كثيرالشك كه نبايد به شك خود اعتنا كند اختصاص به نماز دارد و در غير نماز بايد مطابق وظيفه شك عمل نمايد، اما اگر شك به حد وسواس برسد در هيچ عملي نبايد به آن توجه شود.

5 - شك امام جماعت يا ماموم در شماره ركعتهاي نماز

مساله 1049- اگر امام جماعت در شماره ركعتهاي نماز شك كند، چنانچه ماموم يقين يا گمان داشته باشد و به امام جماعت بفهماند، امام بايد به آن عمل نموده و نماز را تمام نمايد و خواندن نماز احتياط لازم نيست، همچنين اگرماموم در شماره ركعتهاي نماز شك كند و امام جماعت يقين يا گمان داشته باشد، بايد به شك خود اعتنا ننمايد.

6 - شك در نماز مستحبي

مساله 1050- اگر در شماره ركعتهاي نماز مستحبي شك كند، چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مي‌كند بايد بنا رابر كمتر بگذارد، مثلا اگر در نافله صبح شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است . و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمي كند - مثلا شك كند كه دو ركعت خوانده يا يك ركعت -