8 - شك بين چهار ركعت و شش ركعت، يا چهار و بيشتر از شش ركعت پيش از تمام شدن سجده دوم، ولي اگر پس ازسجده دوم چنين شكي پيش آيد بنابراحتياط واجب بنا را بر چهار گذاشته، نماز را تمام كند و پس از نماز دو سجده سهو بجا آورد و نماز را هم دوباره بخواند.

مساله 1029- اگر يكي از شكهاي باطل كننده براي انسان پيش آيد بنابراحتياط واجب فورا نماز را به هم نزند، بلكه اول مقداري فكر كند اگر شك پابرجا شود به هم زدن نماز مانعي ندارد.

قسم دوم - شكهايي كه نبايد به آنها اعتنا كرد:

در شش مورد نبايد به شك اعتنا كرد:

1 - شك در چيزي كه محل بجا آوردن آن گذشته است

مانند اينكه در ركوع شك كند حمد را خوانده است يا نه .

مساله 1030- اگر در بين نماز شك كند كه يكي از كارهاي واجب آن را انجام داده يا نه - مثلا شك كند كه حمد راخوانده يا نه - چنانچه مشغول كاري كه بايد بعد از آن انجام دهد نشده بايد آنچه را كه در انجام آن شك كرده بجا آورد، و اگر مشغول كاري كه بايد بعد از آن انجام دهد شده به شك خود اعتنا نكند.

مساله 1031- اگر در بين خواندن آيه اي شك كند كه آيه پيش از آن را خوانده يا نه، يا وقتي آخر آيه اي را مي‌خواندشك كند كه اول آن را خوانده يا نه، به شك خود اعتنا نكند.

مساله 1032- اگر بعد از بلند شدن از ركوع يا سجود شك كند كه كارهاي واجب آن را - مانند ذكر يا آرام بودن بدن - انجام داده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.

مساله 1033- اگر در حالي كه به سجده مي‌رود شك كند كه ركوع را بجا آورده يا نه، يا شك كند كه بعد از ركوع ايستاده يا نه، بنابراحتياط به شك خود اعتنا نكند، ولي نماز را نيز دوباره بخواند.

مساله 1034- اگر در حال برخاستن شك كند كه سجده يا تشهد را بجا آورده يا نه، بايد برگردد و بجا آورد، وبنابراحتياط تشهد را به قصد قربت مطلقه [1] بجا آورد.

مساله 1035- كسي كه نشسته يا خوابيده نماز مي‌خواند اگر موقعي كه حمد يا تسبيحات را مي‌خواند شك كند كه سجده يا تشهد را بجا آورده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند، و چنانچه

---