بر اساس اصل عدالت، خداوند در روز قيامت به نيكوكاران پاداش نيك و به بدكاران متناسب با بدي و گناهشان كيفرمي دهد، و اين عين عدل است و او ذره اي ظلم نمي كند.

نبوت :

انسان در اين جهان، بي هدف آفريده نشده است، زيرا ساحت قدسي پروردگار حكيم از كار بيهوده منزه است . هدف ازآفرينش انسان تحصيل فضائل و كمالات و كسب درجات و رسيدن به مقامات معنوي و نيل به ارجمنديهاست، رسيدن به اين هدف به برنامه كامل و احكام شامل و قوانين جامع نيازمند است . قوانين و احكامي كه زندگي دنيايي اورا به سامان رساند، و حقوق و آزادي و آسايش و آرامش او را برقرار سازد، و راه تكامل و صراط مستقيم و كسب كمالات و سعادت ابدي را به او تعليم دهد.

چنين برنامه اي با عقل محدود و فكر ناقص بشر انجام پذير نيست، زيرا:

اولا: علم و دانش بشر ناقص و محدود است، نيازهاي گوناگون مادي و معنوي خود را مانند سازنده و آفريننده اش نمي شناسد و از راههاي رسيدن به مقصود آگاه نيست . به همين دليل هر روز قانوني جديد مي‌آورد و قوانين پيشين رادگرگون مي‌كند. قانونگذاران بشري از تمام فضائل و كمالات و نيازهاي معنوي و واقعي انسان و راههاي به دست آوردن سعادت اين جهان و جهان آخرت با خبر نيستند، معمولا سعادت بشر را تنها در امور مادي و دنيايي مي‌نگرند، در صورتي كه نيازهاي مادي و زندگي دنيوي انسان پيوندي ناگسستني با نيازهاي معنوي و حيات اخروي او دارد.

و ثانيا: درك جهات خير و شر در بشر غالبا با هوا و هوس و خود خواهي و زياده طلبي همراه است، بشر در مجموع نمي تواند بدون چشم پوشي از منافع خود و وابستگانش مصالح تمام بشريت در تمام زمانها را ببيند و قوانين جامع وشامل وضع كند.

به اين ترتيب لازم است خداوند پيامبراني را براي هدايت بشر بفرستد، و روا نيست خداي حكيم و مهربان كه احاطه كامل به نيازهاي آفريده خود دارد و راه سعادت و خوشبختي او را مي‌شناسد - با همه لطفي كه به انسان دارد و او را درميان آفريده ها ارجمند قرار داده است - وي را به حال خود رها كند و جامعه بشري را بدون مرشد و راهنما واگذارد، راهنماياني كه از جنس خود انسان بوده و از هر جهت صلاحيت رساندن اين پيام را داشته باشند، و بتوانند از ناحيه خداوند حقايقي را دريافت كرده و به مردم ابلاغ نمايند و واسطه ميان خدا و مردم باشند.

از همين رهگذر است كه ما به همه پيامبران الهي كه عدد آنان يكصدو بيست و چهارهزار