و در نهايت كرامت و عزت را براي انسان به ارمغان مي‌آورد، چون انسان ديندار خود رامتصل به قدرت نامحدود آفريدگار هستي مي‌داند و در كليه حالات به ياد او و با ايمان به او قلبش آرام مي‌گردد كه : "ا لابذكر الله تطمئن القلوب".[1]

تقليدي نبودن اصول دين :

ايمان و اعتقاد به حقايق عالم هستي و پايبندي به مسائل اعتقادي و اصول دين بايد با دليل و برهان و كسب علم ويقين باشد، هركس موظف است در پديده هاي هستي تفكر و تامل نمايد و با رجوع به عقل و فطرت خود، مقدمات ايمان و اعتقاد صحيح را فراهم نمايد، و هرگاه با دليل و برهان به وجود پديد آورنده جهان و سرانجام جهان پي برد به آن اعتقاد پيدا كند و آن را زيربناي اعمال خود قرار دهد.

شناخت خدا و توحيد:

با اندك توجه به خود و پيرامون خود، به جانداران گوناگون، به كوه و صحرا، جنگل و دريا، زمين و آسمان، خورشيد وستارگان، شب و روز و فصلهاي سال و... درمي يابيم كه جهان هستي با نظام هماهنگ و شگفت انگيزش بدون علت وبه شكل تصادف و اتفاق به وجود نيامده است، بايد آفريننده اي دانا و توانا و ناظمي حكيم باشد تا با علم و قدرت وحكمت خود اين جهان با عظمت را پديد آورده، با قوانين ثابت و تغييرناپذير و هماهنگ انتظام بخشيده باشد.

نظام هستي در برابر خداوند خلاق متعال همچون ادراكات و صورتهاي ذهني ماست در برابر ذهن خلاق ما كه تار وپودشان به توجه ذهن ما وابسته است، با توجه ذهن ما موجود، و با سلب توجه نابود مي‌شوند. اين خلاقيت از بركات ذهن مجرد ماست، زيرا از اعضاي مادي جز جا بجا كردن موجودات و قطع و وصل آنها كاري ساخته نيست .

از طرفي پديده هاي عالم هستي اگرچه در شكلهاي متفاوت و ماهيتهاي مختلف وجود دارند، اما همه آنها تابع يك نظم هستند، هر پديده اي زاده علت خاص خود مي‌باشد، و فصلهاي سال و شب و روز و حوادث طبيعي و اجتماعي هركدام در پي يكديگر و بر اساس حساب و نظم واحد و معيني رخ مي‌دهند، و اين خود دليلي است بر توحيد و اينكه خالق و نظم دهنده جهان هستي يكي است . "لو كان فيهما آلهة الاالله لفسدتا"[2] : "اگر

---