ب : در اينكه قرآن كتاب هدايت است ترديدي وجود ندارد، اما همه قرآن هادي مردم است و نه فقط بعضي از آن ; و از جمله آيات قرآن كريم كه نقش اساسي در هدايت مردم دارد آياتي است كه مردم را به متابعت از پيامبراكرم 6 و اهل دانش دعوت مي‌نمايد. در حقيقت بخشي از معارف و تعاليم دين به طور غيرمستقيم در قرآن مطرح مي‌باشد; يعني تعاليمي كه از زبان رسول خدا6 و يا اهل بيت آن حضرت مطرح شده است .

همه مي‌دانيم كه بسياري از اركان عبادات و حتي بخشي از خصوصيات اصول دين صريحا در قرآن نيامده است و رسول خدا يا عترت آن حضرت آنها را بيان نموده اند. و اين منافاتي با آيه (و لا رطب و لا يابس الا في كتاب مبين)[1] ندارد; زيرا - همان گونه كه بيان شد - كليت قرآن را بايد ملاك قرار داد نه فقط بعضي از آن را; و آيه (و انزلنا اليك الذكر لتبين للناس ما نزل اليهم)[2] "و ما ذكر را بر تو نازل كرديم تا براي مردم بيان كني" صريح است در اينكه "ذكر" يعني قرآن بايد با تبيين آن توسط پيامبراكرم 6 تواءم باشد، و بدون تبيين داراي نوعي اجمال و سربستگي مي‌باشد.

بنابراين طرح نام حضرت مهدي (عج) در كلام پيامبراكرم 6 كافي بوده و لزومي نداشته است كه نامي از آن حضرت در قرآن برده شود.

---