اردبيلي، و بالاخره رساله الخراجيه ماجد بن فلاح شيباني كه آن را در تقويت آراي محقق كركي و رد ديدگاه فاضل قطيفي نوشته است .[1]

از مسائل ديگري كه در اين دوره، هم در عمل و هم در مقام فتوا و كتابت، توسط فقها روي آن تأكيد شده ولايت فقيه است . مسلما فقهائي مانند محقق كركي و علامه مجلسي بر اساس ولايتي كه براي خودشان به عنوان "فقيه آل محمد" قائل بودند، در مسائل سياسي و حكومتي عصر حتي المقدور دخالت كرده و روابط ويژه خود با سلاطين حاكمه وقت را سامان بخشيدند.

از جمله كساني كه در اين عصر در زمينه گسترش و تعميق فروعات فقه حكومتي تلاش ستايش انگيزي به خرج داده اند، يكي نيز فقيه گرانقدر زين الدين شهيد ثاني است . او با تأليفات گسترده و متنوع خود و نيز سيره سياسي كه شخصا اتخاذ نمود، تحولي در فقه به طور عام و در فقه حكومتي به طور خاص پديد آورد.

در هر صورت سيمانگاري عمومي و كلي فقه حكومتي در اين دوره را در همين جا ختم كرده و با ذكر چند نمونه مشخص از آراي فقها در زمينه مسائل فقه حكومتي، بحث مربوط به اين عصر را نيز به پايان مي‌رسانيم .

1 - شهيد ثاني : نام او "زين الدين بن علي بن جبل عاملي" است كه از اهالي جبل عامل لبنان و معاصر دولت عثماني "سلطان سليم" بوده است . آن فقيه بزرگ در سال 993 هجري توسط مأموران سلطان سليم در مكه و حرم خدا دستگير و در سواحل درياي مديترانه به قتل رسيد. برخي وقوع اين حادثه را در سال 995 گزارش كرده اند.[2]

شهيد ثاني يك فقيه سياس و معتقد به ولايت به عنوان نايب امام زمان (عج) بوده است . او در كتاب مسالك الافهام في شرح شرايع الاسلام در مقام توضيح اين عبارت محقق حلي كه "فقيه مي‌تواند به عنوان نيابت از امام (ع) سهم امام را گرفته و به مصارف لازمه آن برساند" چنين مي‌گويد:

شهيد ثاني نيز مانند شهيد اول به "وجوب تخييري نماز جمعه در عصر غيبت"

---