نموده اند و ظاهرا روايتي است صحيحه ; چرا كه محمدبن عيسي بن عبيد، اگر چه علماي رجال در موثق بودن وي اختلاف نظر دارند اما ظاهرا وي فردي ثقه و مورد اعتماد است، چنانكه نجاشي نيز قائل به همين معناست .[1]

اما آنچه از مفهوم روايت استفاده مي‌گردد وجوب دفاع از حوزه اسلام و مسلمين به هنگام تجاوز و هجوم كفار است و اين امر واضحي است كه هيچ شكي در آن نيست ; زيرا واگذاردن دفاع، سبب فرسودگي اسلام و محو شدن آثار و نام پيامبراكرم 6 است، و هنگامي كه چيزي واجب شد مقدمات آن نيز به طور حتم واجب و لازم مي‌شود، و مقدمات دفاع در اين زمانها مسلح شدن به سلاح روز و فراگرفتن فنون مختلف نظامي و در حد امكان تشكل و سازماندهي است .

ضرورت كسب آمادگي براي دفاع

آيا مي‌توان گفت جهاد و دفاع و راندن كفار از كشورهاي اسلامي واجب است اما در نهايت بايد كار حكومت را به افراد فاسق و دنياطلب - بدان جهت كه آنان در مسائل سياسي تجربه دارند و علما و افراد عادل تجربه چنداني در اين زمينه ندارند - واگذار نمود؟

آيا بايد به امثال آنچه در عراق پس از اخراج انگليس ها توسط جهاد و مبارزات علماي اعلام اتفاق افتاد [ و حكومت به دست افراد ناشايسته و غيرمتعهد قرار گرفت ] تن درداد،[2] يا اينكه بايد نظام را ولو با صرف وقت و امكانات در فراگيري مسائل سياسي، اقتصادي، اجتماعي، نظامي و تحصيل اطلاع كافي بر حوادث و وقايعي كه در عالم مي‌گذرد حفظ و حراست نمود و مراقب بود تا جامعه مورد تهاجم فتنه ها و مشكلات قرار نگيرد؟

در كتاب كافي از امام صادق (ع) روايت شده كه فرمود:

"والعالم بزمانه لاتهجم عليه اللوابس [3] كسي كه به زمان خويش آگاه باشد مورد هجوم شبهات قرار نمي گيرد."

---