ممكن است گفته شود: آنچه از ظاهر اين روايت استفاده مي‌شود اين است كه بطلان قيام را به حسب زمان مشخص نموده نه به حسب هدف، بدين معني كه هر قيامي در طول زمان قبل از قيام قائم برپا شود قيام باطلي است، و عموم در اينجا عموم فراگير است، پس در عصر غيبت قيام مطلقا با هر هدفي كه باشد جايز نيست .

اما اين گفتار را به چند گونه مي‌توان پاسخ گفت :

الف : احتمال صدور روايت در پاسخ به موارد خاص

محتمل است كه قضيه خارجيه باشد، به اين معني كه روايت اشاره باشد به قضايايي كه در همان زمان و شرايط به وقوع مي‌پيوسته و مراد پرچمهاي بخصوصي است كه با ويژگي هاي بخصوصي در آن زمان برافراشته مي‌شده و ماهيت آنها در بين مردم مورد سوال و بحث بوده، و امام (ع) در پاسخ آن سؤالات اين روايت را بيان فرموده است ; زيرا بسيار بعيد به نظر مي‌رسد امام (ع) اين كلام را ابتدائا بيان فرموده باشد.

ب : تعارض روايت با روايات مؤيد قيام

از سوي ديگر در صورتي كه اين روايت را به صورت مطلق براي همه زمانها بدانيم با روايات بسياري از جمله روايت صحيحه عيص بن قاسم كه پيش از اين خوانديم و بر تقديس قيام زيد و كساني كه همانند او دعوت به حق داشتند دلالت داشت معارض است .

و نيز اين روايت با قيام حسين بن علي شهيد فخ كه در زمان خلافت موساي هادي (برادر هارون الرشيد) قيام نمود معارض است . با اينكه از سوي ائمه (ع) روايتي كه قيام وي را مورد مذمت قرار داده باشد به دست ما نرسيده، و بلكه از سوي ديگر روايات مستفيضه اي كه بر تقديس او و تقديس قيامش دلالت دارد نقل شده كه در كتاب مقاتل الطالبيين به آنها اشارت رفته است . و ما نيز ان شاءالله در مباحث آينده به درج آنها خواهيم پرداخت .

چند نمونه از روايات مؤيد قيام در زمان غيبت

1 - در كتاب غيبت نعماني به سند خويش از ابي بصير از امام باقر(ع) ضمن روايتي طولاني كه در ارتباط با علامتهاي ظهور قائم (عج) است آمده :

"هيچ يك از پرچمهاي برافراشته شده [قبل از ظهور آن حضرت ] هدايت يافته تر