قيام قائم برافراشته شود، صاحب آن طاغوت [1] است كه غير خداوند عزوجل را پرستش مي‌كند."

و نيز نعماني در كتاب الغيبة به سند خويش از مالك بن اعين از امام باقر(ع) روايت مي‌كند كه فرمود: "هر پرچمي كه پيش از پرچم قائم برافراشته شود، صاحب آن طاغوت است ."[2]

توضيح روايت

روايت از جهت سند صحيحه است و لازم است به آن توجه بيشتري مبذول شود، كه در اينجا از چند جهت به توضيح آن مي‌پردازيم :

داعي به نفس طاغوت است يا داعي به حق ؟

در صفحات گذشته ضمن روايت اول همين بخش [ روايت عيص بن قاسم ] به تفصيل گفته شد كه : دعوت بر دوگونه است :

1 - دعوت به نفس كه باطل و غير شرعي و محكوم است .

2 - دعوت براي درهم شكستن باطل و اقامه حق و واگذاردن آن به اهلش كه حق و مورد تأييد ائمه معصومين (ع) است .

در اين روايت پرچمهايي كه به خاطر دعوت به نفس برافراشته شده محكوم شده، نه پرچمهايي كه براي دعوت به حق برافراشته شده اند.

به عبارت ديگر پرچمي كه در مقابل قائم (عج) واقع گردد طاغوت است نه پرچمي كه در مسير و طريق و جهت او باشد، به همين جهت در روايت از آن به طاغوت تعبير شده و گفته شده كه : صاحب آن در مقابل خدا مورد پرستش واقع شده است .

مؤيد اين مطلب گفتار امام باقر(ع) در روايتي است كه در روضه كافي آمده است . [كه قيد ضلالت را براي پرچم تصريح نموده ] و مي‌فرمايد: "هيچ كس مردم را تا زمان خروج دجال فرا نمي خواند; مگر اينكه افرادي يافت مي‌شوند كه با او بيعت مي‌نمايند، و هركس "پرچم ضلالتي" برافراشت صاحب آن طاغوت است ."[3]

---