و نه تنها آن حضرت الگوي قيام در مقابل ستمگران بود بلكه امام حسن مجتبي نيز براي مبارزه با ستم قيام كرد و جهاد نمود تا اينكه بسياري از سپاهيانش به وي خيانت كرده و مكر ورزيدند و در نتيجه آن حضرت امكان جهاد با معاويه را نيافت .

ساير ائمه (ع) نيز شرايط قيام براي آنان فراهم نگرديد، و پس از اين در روايت سدير خواهيم خواند كه امام صادق (ع) فرمود: "اگر من به تعداد اين بزغاله ها [ اشاره به بزغاله هايي كه در نزديكي آن حضرت بوده و تعدادشان از هفده رأس بيشتر نبود] پيرو مي‌يافتم نشستن و درنگ براي من جايز نبود."[1]

پس همه ائمه (ع) يك نور بوده و راه آنان يكي است، اما اين زمانها و شرايط است كه متفاوت است . و در اينجا نكته اي است شايان تأمل .

از سوي ديگر ما پيش از اين گفتيم كه : قيام براي دفاع از اسلام و از حقوق مسلمانان در مقابل هجوم دشمنان و تسلط آنان بر كشورهاي اسلامي و بر شؤون مسلمين از مواردي است كه هم عقل و هم شرع بر ضرورت آن حكم نموده و مشروط به اذن و اجازه امام نيست . و آياتي نظير: (و ما لكم لاتقاتلون في سبيل الله و المستضعفين من الرجال و النساء والولدان)[2]، و آيه (ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بيع و صلوات و مساجد يذكر فيها اسم الله كثيرا و لينصرن الله من ينصره)[3] از محكمات قرآن كريم هستند نه از متشابهات . [ و در دلالت اين آيه بر مطلب ذكر شده جاي شك و ترديد نيست ].

البته براي مبارزه و قيام واجب است امكانات و نيروها را از پيش آماده نمود، چنانكه مباحث آن پيش از اين گذشت .

و اينك اي برادر مسلمان بينديش كه چگونه مسلمانان و رؤساي آنان به غفلت فرو رفته و ديگران نيز آنان را در غفلت نگاه داشته اند و اسرائيل به قدس شريف و به سرزمينهاي اسلامي و به معابد و مراكز علمي و اموال و نواميس مسلمانان هجوم آورده و كفار شرق و غرب و نوكران آنان كيان و استقلال اسلام و مسلمين را مورد تعرض قرار داده اند و هر روز اخبار كشتارها و غارتها و زندانها و... شنيده مي‌شود، اما سردمداران كشورهاي اسلامي و وعاظ السلاطين و علماي سوء در مقابل اين همه جنايتها و ستمگريها ساكت اند، و مي‌بيني كه همواره اوقات و امكانات خود را در خوشگذراني و عياشي و فتنه انگيزي و اختلاف افكني، به جان يكديگر افتادن و درهم شكستن يكديگر مصرف مي‌كنند... بار خدايا مسلمانان را از شر حكام جور و

---