16 - در صحيحه فضيل آمده است كه گفت : از امام جعفر صادق (ع) شنيدم كه مي‌فرمود: "كسي كه يك مرتبه در نزد امام به گناهي كه موجب يكي از حدود خداوند است اعتراف كرد، چه مرد آزاد باشد يا بنده و چه زن آزاد باشد يا كنيز، بر امام است كه بر اساس اعترافي كه خود عليه خويش نموده بر وي حد جاري كند، مگر در مورد زناي محصنه ."[1] 17 - حسين بن خالد از امام جعفر صادق (ع) روايت نموده كه گفت : از آن حضرت شنيدم كه مي‌فرمود:

"بر امام واجب است هنگامي كه مشاهده كرد مردي مرتكب زنا شده يا شرب خمر نموده بر وي حد جاري كند، و در صورت مشاهده او ديگر نياز به بينه نيست ; چرا كه وي امين خداوند در ميان مردم است ."[2] 18 - امام صادق (ع) درباره مردي كه به زن خويش گفت اي زناكار، و آن زن در جواب وي گفت تو زناكارتر از من هستي ! فرمود:

"بايد به زن به خاطر نسبت ناروايي كه به مرد داده حد قذف (نسبت ناروا به كسي دادن) جاري نمود، اما به خاطر اقرار و اعتراف به گناهي كه عليه خود نموده حد جاري نمي شود، مگر در صورتي كه در نزد امام چهار مرتبه به گناه خويش اعتراف كند."[3] 19 - ابي بصير از امام جعفر صادق (ع) روايت نموده كه فرمود:

"شخصي كه به خاطر دزدي دست وي قطع شده، در صورت تكرار دزدي پاي وي قطع مي‌شود، و اگر باز دزدي نمود دست يا پاي ديگر او قطع نمي شود بلكه در زندان بازداشت مي‌شود و از بيت المال مسلمين مخارج او پرداخت مي‌گردد."[4]

روايات ديگري نيز نظير اين روايت وارد شده است . 20 - عيسي بن عبدالله روايت مي‌كند كه به امام جعفر صادق (ع) گفتم :

---