گرداند، همانا خداوند بي نيازي (سرافرازي) امت مرا به سم اسبها و دسته نيزه هايشان قرار داده است ."[1]

3 - از اميرالمؤمنين (ع) روايت شده است كه فرمود:

"خداوند سبحان جهاد را واجب نمود و ان را گرامي داشت و نصرت و ياري خود را در آن قرار داد، به خدا سوگند هرگز دين و دنيا به صلاح نمي گرايد مگر به وسيله جهاد."[2]

4 - و در نهج البلاغه آمده است :

"اما بعد، جهاد دري است از درهاي بهشت كه خداوند آن را به روي بندگان مخصوص خود گشوده است . جهاد لباس تقوا، زره محكم و سپر مطمئن خداوند است ; مردمي كه از جهاد روي بگردانند خداوند لباس ذلت بر تن آنها مي‌پوشاند و بلا به آنان هجوم مي‌آورد و عقل و فهمشان تباه مي‌گردد، و به خاطر تضييع جهاد حق آنان پايمال مي‌شود، و نشانه هاي ذلت در آنها آشكار مي‌گردد، و از عدالت محروم مي‌شوند.

همانا من شب و روز، پنهان و آشكار شما را به مبارزه اين جمعيت (معاويه و پيروانش) دعوت كردم، و گفتم پيش از آنكه با شما بجنگند با آنان نبرد كنيد. به خدا سوگند هر ملتي كه در درون خانه خويش مورد هجوم دشمن قرار گيرد، حتما ذليل خواهد شد.

ولي سستي به خرج داديد و دست از ياري برداشتيد، تا آنجا كه دشمن پي درپي به شما حمله كرد و سرزمين شما را مالك شد. و اكنون برادران غامد كه از نيروهاي معاويه هستند به (شهر مرزي) انبار حمله كرده و نماينده و فرماندار من (حسان بن حسان بكري) را كشته و سربازان و مرزبانان شما را از آن سرزمين بيرون رانده اند. به من خبر رسيده كه يكي از آنان به خانه زن مسلمان و زن غير مسلمان ديگري كه در پناه اسلام جان و مالش محفوظ بوده وارد شده و خلخال و دستبند و گردنبند و گوشواره هاي آنها را از تنشان بيرون آورده است، در حالي كه آنان هيچ وسيله اي براي دفاع جز گريه و التماس نداشته اند، آنان با غنيمت فراوان برگشته اند بدون اينكه حتي يك نفر از آنها زخمي گردد و يا قطره اي خون از آنها ريخته شود. اگر به خاطر اين حادثه مسلماني از روي تأسف بميرد ملامت نخواهد شد و از نظر من سزاوار و بجاست . شگفتا! شگفتا! به خدا سوگند اين واقعيت قلب انسان را

---