"هر شخص مؤمن و يا مسلماني از دنيا برود و در غير فساد و يا اسراف ديني را از خويش به جاي بگذارد، بر امام است كه بدهكاري او را بپردازد; پس اگر نپرداخت گناه آن به عهده اوست ; خداوند متعال مي‌فرمايد: صدقات از بيچارگان و مستمندان ... و بدهكاران است و اين شخص از بدهكاران (غارمين) است و براي او هم در نزد امام سهمي است، پس اگر امام سهم او را نداد گناه آن به گردن اوست ."[1]

8 - در روايت ديگري از امام علي بن موسي الرضا(ع) اين گونه آمده است :

"شخص بدهكار اگر در راه حق وام خواست و يا وامي به عهده اوست، يك سال به وي مهلت داده مي‌شود، اگر توانست مي‌پردازد، وگرنه امام از بيت المال بدهي او را مي‌پردازد."[2]

9 - در خبر علي بن حمزه آمده است كه گفت : من به ابوالحسن امام موساي كاظم (ع) عرض كردم : فدايت گردم، شخصي شخص ديگري را به عمد يا از روي خطا به قتل رساند و شخص مقتول بدهكار است و مالي ندارد كه به وسيله آن بدهكاريهايش را ادا كنند و اولياي مقتول نيز مي‌خواهند قاتل را مورد عفو قرار دهند.

حضرت فرمود: "اولياي دم اگر خونش را ببخشند ضامن ديه او هستند." من عرض كردم : واگر آنها بخواهند تقاص كرده و قاتل را بكشند؟ حضرت فرمود: "در آن صورت اگر از روي عمد كشته قاتلش را مي‌كشند و بدهي هاي او را به جاي او امام از "سهم غارمين" مي‌پردازد."[3]

مصرف زكات فطره زير نظر امام

10 - در روايت ابي علي بن راشد آمده كه گفت : از او(امام رضا(ع" درباره زكات فطره پرسيدم كه در اختيار كيست ؟ حضرت فرمود: "در اختيار امام است، عرض

---