به عنوان حداقل مرتبه اي از شكرگزاري تعبير كرد نيز مصاديق گوناگوني دارد كه هركس به حسب درك خود و محيطي كه در آن مي‌باشد و عوامل تربيتي ديگر، و نيز هرجامعه و قومي ممكن است تفسير خاصي داشته باشد، كدام يك ملاك است ؟

مثلا در جامعه اي رابطه نامشروع جنسي با جنس مخالف، يا رابطه با همجنس، امري ممدوح و از مقوله "استفاده صحيح از نعمتهاي الهي" مي‌باشد، و در جامعه اي ديگر امري به شدت قبيح و از مصاديق استفاده غيرصحيح از نعمتهاي الهي محسوب مي‌شود. حال، كداميك بايد ملاك باشد؟ و همچنين صدها و هزاران مورد ديگر. آيا اين ديدگاه، جامعه را به سمت هرج و مرج و تنازع دائمي و چه بسا جنگ و خونريزي سوق نمي دهد؟

شمول قاعده لطف

چهارمين ايراد نويسنده به طور كلي بر قاعده لطف است و ناظر به استدلال مذكور نمي باشد. او در اين ايراد مي‌گويد:

"اگر واقعا بنابه قاعده لطف، بعثت پيامبران ضرورت دارد، پس چرا خداوند اين لطف را در هر زماني فقط شامل حال عده معدودي از انسانها مي‌كرد و هميشه اكثريت قريب به اتفاق مردم دنيا از اين لطف محروم مي‌ماندند؟ به عنوان مثال در زمان پيامبر اسلام، آيا فقط لطف به مردم عربستان بر خداوند واجب بود؟"