دليل دوم : قاعده لطف

نويسنده پس از نقد دليل حكمت براي اثبات ضرورت نبوت، به نقد قاعده لطف پرداخته كه براي ضرورت بعثت پيامبران ذكر شده است .

معناي وجوب لطف بر خداوند

نامبرده در ابتدا با استناد به بعضي كتب كلامي قاعده لطف را تعريف مي‌كند كه حاصل آن چنين است :

"لطف به دو معنا مي‌باشد: لطف محصل و لطف مقرب . "لطف محصل" فعلي است كه در صورت وقوع آن، انسان مكلف با اختيار خود كاري را كه اطاعت خداوند در آن است انجام مي‌دهد و يا از انجام كاري كه معصيت خداوند است خودداري مي‌كند. و "لطف مقرب"، فعلي است كه در صورت وقوع، مكلف به انجام اطاعت و ترك معصيت نزديك مي‌شود. بنابراين لطف در جايي مطرح است كه پاي تكليف الهي در كار باشد و مكلف بودن انسان مفروض مي‌باشد، يعني وجوب لطف از طرف خداوند مشروط است به وجود تكاليفي ."