اگر بگويد فقط بايد كار خدا بدون هدف نباشد و لازم نيست آن هدف، لامحاله كمال باشد، در جواب مي‌گوييم : نويسنده بايد به عنوان اصل موضوعي اصل وجود خداوند و اينكه او موجودي است بي نهايت كامل و مبرا از هر نقص و عيب را قبول كرده باشد; با قبول اين فرض، محال است موجود بي نهايت كامل - يعني خداوند - كاري انجام دهد كه فاقد هدف يا فاقد هدف كاملي باشد; و فرض اين است كه خداوند واجد كمال محض و غير محتاج به تحصيل كمال مي‌باشد، پس بايد هدف او از خلقت انسان نيل انسان به كمال مطلق باشد. زيرا هر هدفي جز كمال مطلق، براي ذات حق نقص است ; و كمال مطلق چيزي غير از تقرب به خداوند و به اصطلاح خدايي شدن او نمي باشد.[1]

و فرض اين است كه خداوند كمال مطلق است و غير از او كمالي در عالم هستي بالاستقلال وجود ندارد، پس هر موجود مختار و عاقلي اگر بخواهد كامل شود بايد راهي به سوي كمال مطلق پيدا كند.

كمال و مراتب طولي آن

البته بديهي است كمال كه هدف نهايي خلقت انسان است يك هدف كش دار و داراي مراتب طولي و به اصطلاح يك حقيقت

---