ديگر بر وجود سازنده اي تواناست . تا نوزاد به دنيا نيامده است، شيري در پستان مادر وجود ندارد، اما با تولد او ناگهان شير در پستان مادر آماده مي‌شود تا طفل نورسيده به راحتي غذايش را از آن تأمين كند; پس از مدتي كه اين شير ديگر قادر به تأمين مواد خوراكي مورد نياز كودك نيست، دندانهاي او كه كار آسياب را انجام مي‌دهد مي‌رويد تا وي بتواند انواع غذاها را جويده و از مواد آن استفاده كند. اگر بعد از مدتي به همين كودك بگوئي : تو و اين جهاني كه در آن زندگي مي‌كني همه اتفاقي و به طور تصادفي به وجود آمده است، آيا او قبول مي‌كند؟ او كه خود با چشمانش ديده است در فصل زمستان چگونه براي ساختن يك آدم برفي بي جان چندين كودك دور هم جمع مي‌شوند و هركدام قسمتي از آن مجسمه برفي را مي‌سازند، چگونه باور مي‌كند كه اين انسان متحرك و باشعور نياز به سازنده و آفريدگاري ندارد. خلاصه اين كه به هر كجا نگاه كنيم، به هر يك از اشياء و موجودات جهان نظر دقيق بيندازيم، اثري از سازنده اي حكيم و توانا را مشاهده مي‌نمائيم .

ايمان به خدا امري فطري

رضا: آيا اعتقاد به خدا در ميان همه انسانها در طول تاريخ وجود داشته است ؟

استاد: همان طور كه بيان شد اعتقاد به پروردگاري براي جهان امري روشن و بديهي است و عقل هر فرد صاحب خردي بدان حكم مي‌كند، هر كس در هر گوشه جهان و در هر زماني از راه دور دودي را مشاهده كند حكم به وجود آتش مي‌كند، اگر رد پائي در روي زمين مشاهده كند مي‌گويد فردي از اينجا عبور كرده، و از اثر پي به مؤثر مي‌برد. علاوه بر اين اعتقاد به خدا امري فطري و ذاتي براي بشر است، به اين معنا كه همان طور كه وجدان و فطرت هر فردي حكم به ناپسند بودن ظلم مي‌كند و عدالت و نوع دوستي را امري شايسته مي‌داند، همين طور هم هر فردي در وجود خود به خالق و آفريننده اي براي اين جهان معتقد است ; و روي همين حساب