يشاء و يقدر انه كان بعباده خبيرا بصيرا)[1] "پروردگار تو روزي را گشايش مي‌دهد براي هر كسي كه بخواهد و [يا] تنگ مي‌گيرد; او به بندگانش آگاه و بينا است ." بنابر اين اساس مؤمن به قضا و تقدير الهي راضي است و با آرامش خاطر زندگي مي‌كند. مؤمن همواره به ياد خداست و او را مدبر عالم مي‌داند كه با رعايت همه مصالح، امور جهان را اداره مي‌كند. قلب مؤمن مالامال از عشق و ايمان به اوست كه مهرش بر جهان سايه انداخته است . ايمان آينده اي سرشار از موفقيت را ترسيم مي‌كند و مؤمن را اميدوار مي‌سازد. يأس به قلب مؤمن راه پيدا نمي كند.

3 - ايمان اين حالت را براي مؤمن ايجاد مي‌كند كه همه چيز را از آن خدا مي‌داند و بنابراين حاضر مي‌شود همه هستي خود را در راه او بدهد. (و من الناس من يشري نفسه ابتغاء مرضات الله).[2] ديگران همواره از فداكاري مؤمن بهره مي‌برند. نمونه آن انصار رسول خدا6 در مدينه اند كه خداوند درباره آنان فرموده است : "آنان كساني را كه به سويشان هجرت كردند دوست مي‌دارند، و در دل خود نسبت به آنچه به مهاجران داده شده نيازي احساس نمي كنند; و ايشان را برخود مقدم مي‌دارند، هر چند خودشان نيازمند باشند."[3] ايمان انسان مؤمن را به گونه اي پرورش مي‌دهد كه در سخت ترين شرايط، مثل جنگ و جهاد، پيشگام است و براي جانفشاني سر از پا نمي شناسد; و از اين روست كه يك مؤمن مجاهد برابر ده جنگجو است : (ان يكن منكم عشرون صابرون يغلبوا مائتين و ان يكن منكم مائة يغلبوا ألفا من الذين كفروا).[4]

4 - انسان مؤمن بصيرتي نافذ دارد و حاق حوادث را با آن به خوبي درك مي‌كند و در مقابل آنها عكس العمل مناسب نشان مي‌دهد; "المؤمن ينظر بنور الله"[5] و خداوند او را از ظلمت و تاريكي به نور هدايت مي‌كند. (الله ولي الذين آمنوا

---