ج - روابط فرهنگي بين المللي

روابط بين المللي در دنياي امروز تابعي از رفتار زمامداران كشورهاست . دوستي ها و دشمني هاي حاكمان سبب ايجاد يا قطع روابط شده و گاه ملت ها را با تمام وجود در برابر هم قرار مي‌دهد. در شريعت اسلام اين امر تابع منافع عمومي افراد جامعه اسلامي است، و اگر منافع ايشان مقتضي ارتباط باشد، بر حاكمان لازم است به ايجاد ارتباط اقدام كنند; و اگر داشتن رابطه ضررهاي بيشتري داشته باشد، بايد از ايجاد رابطه صرف نظر كنند. البته درنظر گرفتن منافع عمومي افراد جامعه اسلامي نبايد به گونه اي باشد كه به حقوق ساير ملت ها يا افراد انساني - هرچند مسلمان نباشند - لطمه وارد آورد. بايد توجه داشت كه از ديدگاه اسلام، همه انسان ها از حيث انسانيت و صرف نظر از عقيده و مرامي كه دارند، در اين دنيا محترم اند و حقوق ايشان بايد مراعات گردد. تبيين اين مسأله و استدلال نسبت به آن در جاي خود ذكر شده است .[1]

در امور فرهنگي معمولا وجود ارتباط مفيد است ; و به جز در موارد بسيار نادر نبايد روابط فرهنگي مسلمانان با ساير ملت ها و دولت ها قطع شود. تبادل علم و فرهنگ از نظر شريعت محمدي 6 هميشه مطلوب است و جز هنگام ضرورت نمي توان جلوي آن را گرفت ; زيرا اسلام داراي منطقي قوي است و از مواجهه با برخي افكار ناصحيح واهمه اي ندارد.

اطلاع يافتن مسلمانان از دانش ديگران و كسب علم و هنر از ايشان و رساندن كالاها و انديشه هاي علمي و هنري مسلمانان به ملت ها، از جمله وظايف اسلامي ملت و دولت است . و علوم بسياري در اختيار غيرمسلمانان است كه بايد با كسب

---